Doing It Right... een hoop gedoe?
DIR duikers.. ze hebben al regelmatig stof doen opwaaien. Er zijn genoeg duikers die het hele DIR-gedoe maar onzin vinden. Maar misschien zijn er nog wel meer duikers die niet meer anders willen duiken.. Ze duiken toch volgens 'Doing It Right'? DIR is zeker geen modeverschijnsel zoals sommige niet-DIR-duikers nog wel eens roepen, want de DIR configuratie bestaat al jaren. Pas jaren later is de naam erbij gekomen en pas sinds enkele jaren is het een bekend verschijnsel in Nederland. Opvallend is dat de meeste DIR duikers al jarenlange duikervaring hadden opgebouwd voordat zij met DIR duiken begonnen. Nog opvallender is dat er nauwelijks duikers te vinden zijn die DIR doken en er daarna vanaf gestapt zijn. Wat je natuurlijk ook moet bedenken is dat er jarenlang over het DIR-systeem is nagedacht. Alles is onder de meeste extreme omstandigheden getest en uitgeprobeerd en de huidige DIR configuratie is daar het resultaat van. Tijd om uit te zoeken wat Doing It Right duiken nu precies is. De regels van DIR zijn niet onbegrijpelijk. Blijf uit de buurt van duikers die jij als onveilige duikers beschouwt. Zo zorg je ervoor dat je zelf ook uit de problemen blijft. Een andere regel is dat als jij als duiker niet in staat bent de duik op voldoende wijze uit te voeren, jij de duik niet moet maken. Dit kan jezelf en anderen nodeloos in gevaar brengen.De DIR-methode is gebaseerd op de zogenaamde 'Hogarthian-methode'. Deze methode is genoemd naar Bill Hoghart Main. Hij was een van de eerste technische duikers die grotten in Noord-Florida verkende in de jaren tachtig. Deze basis methode is echter door de duikers van de WKPP (Woodville Karst Plain Project, een duikteam dat de grotten van Florida in kaart brengt) geperfectioneerd en dat heeft geresulteerd in de huidige DIR configuratie en bijbehorende methoden en technieken. Het doel van de DIR-standaard was het tegengaan van alle problemen die voort kunnen komen uit het gebruik van verschillende materialen en technieken. Als men een configuratie gebruikt die voor allemaal hetzelfde is en in alle situaties kan voldoen, dan kan men al een heleboel misverstanden (en potentiele problemen) voorkomen. Men kan zich dan op de echte zaken gaan concentreren: de duik. Dit heeft o.a. bij de WKPP geresulteerd in wereldrecords zonder enige zware problemen (ongevallen) welke je wel zou verwachten bij dat soort extreme duiken.
Uitrusting
DIR-duikers gebruiken een andere duikuitrusting dan men normaal aan de waterkant tegenkomt. In plaats van een stabjacket gebruikt een DIR-duiker een metalen rugplaat (backplate) gecombineerd met een doorlopend bandenstelsel en een wing. De backplate is van metaal, waardoor extra negatief drijfvermogen verkregen wordt. Al zijn er ook duikers die met een cilinder van groter volume duiken en daarom de metalen backplate vervangen door een van aluminium.Als drijflichaam gebruikt men altijd een wing, ook als men met een enkele fles duikt. Dit zorgt ervoor dat men een betere positie heeft in het water, men beter gestroomlijnd is en men meer bewegingsruimte heeft.
Aan het aantal D-ringen is een maximum gesteld door de DIR-duikers. Maximaal vijf behoren tot hun uitrusting, om een manometer of reservelamp aan te hangen. Zelfs bij serieuze technische duiken waarbij men meerdere flessen met decompressiegas ('stages') bij zich draagt is dit genoeg.
Hetgeen dat misschien nog wel het meeste opvalt, zijn de 'slangen'. De configuratie hiervan verschilt tussen de recreatieve en technische duiker. De primaire automaat heeft een lange slang van 210 cm (als men technisch duikt, bij recreatief duiken heeft de primaire automaat een slang van 165 cm). De slang van de primaire automaat loopt bij de technische duiker vanaf de eerste trap achter de rechterschouder langs naar beneden, onder de accu van de lamp door. Hierna loopt de slang voor de borst langs, om de nek en dan in de mond. Dit verschilt niet veel van de recreatieve duiker, waar de slang onder de schouder in plaats van achter de schouder langs loopt. Dit is niet het geval als de recreatieve duiker een lamp bij zich heeft. Dan loopt de slang onder de accu van de lamp door, net als bij de technische duikers.
Mocht zich nu een noodgeval voordoen, dan kan de duiker makkelijk zijn primaire automaat afgeven door z'n hoofd te bukken en pakt hij zelf zijn backup automaat die met een elastiek om zijn nek hangt. Op deze plaats kan er geen viezigheid in de automaat komen en hoeft men er nooit naar te zoeken. Het afgeven van de primaire automaat is realistischer dan het afgeven van een octopus, omdat een duiker in nood toch vaak voor de automaat gaat die zich in de mond van zijn of haar buddy bevindt.
Buddy als uitrustingsstuk
DIR-duikers proberen alles dat niet noodzakelijk is onder water weg te laten. Zij houden zich verre van de zogenaamde 'kerstboomconfiguratie' (hoe meer, hoe beter). DIR-duikers prefereren 'minder is meer'. Als het kan vervullen een uitrustingsstukken meerdere taken of vullen ze elkaar aan. Wel noodzakelijk is de buddy, want juist door die buddy is toch alles dubbel aanwezig onder water. DIR duikers vinden hun buddy dan ook hun 'belangrijkste materiaalkeuze'.Daarnaast is het zo dat elke duiker graag een goede duik wil maken. Dat kan als je goed op jezelf past onderwater, maar nog beter op je buddy. Natuurlijk is ook een goede samenwerking belangrijk. Zowel in het water als daarbuiten. Daarom is ook een goede gezondheid en voldoende training van belang. Mocht er dus ook maar iets zijn waardoor de duik niet optimaal uitgevoerd kan worden, dan zegt de duiker dat tegen zijn buddy's. Men kiest dan voor 'optie nummer 1: niet duiken'. Een van de DIR-regels...
Mental focus
Al het bovenstaande (voorbereiding, samenwerking, etc.) moet resulteren dat je je volledig bewust bent van je omgeving tijdens de duik. Dit wordt de mental focus genoemd. Om dit te bereiken is het verstandig het juiste gas in te ademen. DIR duikers zorgen altijd dat hun ademgassen een narcotiserende diepte van 30m of minder hebben. Dat betekent dat voor diepe duiken (dieper dan 30m) het gebruik van perslucht onnodige risico's met zich meebrengt, en daarom zullen DIR-duikers voor dit soort duiken helium aan hun ademgas toevoegen (trimix). Hiermee verkleinen ze de kans op zuurstof- of stikstofvergiftiging omdat helium geen narcotiserende werking heeft. Voor duiken tot 30m diepte kiest men voor 32% nitrox omdat dit veiliger is. Men moet echter wel goed getraind zijn in het gebruik van trimix en nitrox.Conditie
Een gezond lichaam kan ervoor zorgen dat je makkelijker kan omgaan met je apparatuur op de kant (tillen van zware flessen bijvoorbeeld), maar belangrijker is nog dat je daardoor minder inspanning hoeft te verrichten tijdens de duik en je buddy beter zal bij kunnen staan tijdens een noodgeval. DIR-duikers besteden naast het duiken dan ook tijd aan het op peil houden van hun conditie. Je hoeft daarbij heus niet te denken dat je dan 5 dagen per week naar de sportschool moet gaan, maar men doet wel vaak aan sporten als hardlopen, fitness of fietsen.Training
In Florida is er een organisatie opgericht die duikers opleiden volgens de DIR-methode. Deze organisatie, Global Underwater Explorers (GUE), werkt op een non-profit basis.GUE is er vooral op gericht om de kwaliteit van de opleidingen te verhogen en succes wordt niet gemeten in aantallen uitgeschreven brevetten. De organisatie geeft vooral cursussen voor technische duikers, maar heeft ook inmiddels een programma voor recreatieve duikers: DIR Fundamentals.
DIR toegepastEen mooi voorbeeld van het toepassen van DIR is het record dat afgelopen augustus in de grot van het Franse Doux de Coly is gevestigd door duikers van de EKPP. Tijdens deze 18 uur durende (!) duik waren de twee duikers die het record vestigden op een gegeven moment maar liefst 5675 meter verwijderd van de 'frisse lucht'. Tijdens de duik lag het zicht tussen de 2 meter en de 20 meter en de gemiddelde watertemperatuur was 12,5 graden Celcius.Tijdens deze recordduik werden de twee duikers bijgestaan door een supportteam welke allemaal volgens de DIR methode doken. Bij zo'n project profiteert men optimaal van de voordelen die een gestandaardiseerde methode biedt; men gebruikt immers allemaal dezelfde materialen en technieken en men hoeft dus niet 'aan elkaar te wennen'. Natuurlijk is dit een voorbeeld uit de technische wereld, maar ook bij gewone recreatieve duiken kan men profiteren van de comfortabele materiaalconfiguratie en technieken die het duiken niet alleen makkelijker, maar vooral ook veiliger kunnen maken. |
|
Conclusie
Duikers die zich verdiepen in Doing It Right besteden waarschijnlijk meer tijd en moeite aan hun apparatuur, voorbereiding en conditie, maar kunnen hier later de vruchten van plukken als men die heftige duik gaat maken op bijvoorbeeld een wrak of in de Oosterschelde. Voor velen is het 'gedoe', maar voor de nu nog vrij kleine DIR groep in Nederland en daarbuiten de enige manier.Bron: http://www.frogkick.nl/
Dit artikel werd eerder gepubliceerd in IDDive Magazine van februari 2003.
