GUE Cave1 opleiding in Florida
|
JP Bresser en Bas Westerweel zijn in mei 2002 afgereisd naar Florida,
USA, om daar een cursus grotduiken te volgen. Ze hebben hun avonturen
beschreven in dit verslag, welke eerder is gepubliceerd in het maandblad
DUIKEN van oktober 2002. |
 |
Grotduik cursus in FloridaHet signaal riemen vast gaat uit en de deuren gaan open, een vochtige warmte slaat in je gezicht en zet je even op het verkeerde been na een verblijf van 15 uur in de droge airconditioning van vliegtuigen en luchthavens. Terwijl we de trap aflopen verbazen we ons over het formaat van de luchthaven, het lijkt wel een bus station. Welkom in Gainesville, Noord Florida, USA. |
 Bas Westerweel & JP Bresser |
Enige tijd geleden besloot ik om samen met mijn goede vriend Bas Westerweel (die ik ooit heb leren kennen omdat hij moest leren duiken voor een TV programma en bij mij terecht kwam voor zijn opleiding) een cursus 'Cavediving' te gaan volgen. Al jaren lang droom ik van het zweven door grotten met een eindeloos zicht. Lekker gemaakt door de vele films en de foto's besloten we via email contact op te nemen met Extreme Exposure, een gerenomeerde duikschool in High Springs Noord Florida. Na het uitwisselen van meerdere mailtjes was alles geregeld en konden wij ons gaan voorbereiden op de cursus. De organisatie die de cursus heeft ontwikkeld heet GUE (Global Underwater Explorers), een organisatie die zich richt op het geven van technische duikopleidingen en qua lesmethodes en verwachte resultaten de lat hoog legt. Gevolg hiervan is dat het aantal succesvol afgeronde opleidingen van deze organisatie mondiaal laag is qua aantallen cursisten maar het niveau daarom erg hoog, een behoorlijke uitdaging dus.
Via internet heb ik een pick-up besteld, dit type auto leek me ideaal voor onze avonturen, een grote laadklep voor al onze 'gear' en uiteraard voorzien van airconditioning. De routebeschrijving die de man van het autoverhuur bedrijf ons geeft lijkt simpel, High Springs here we come….. Het is al donker als we High Springs binnen rijden, onze accomodatie vinden we direct. De High Springs Country Inn is kennelijk ingesteld op duikers, buiten aan het plafond hangen haken waar je na het duiken je spullen kunt laten drogen. Inderdaad hangen overal buiten de duikpakken, backplates en wings te bungelen, we voelen ons direct thuis. Eerst even wat inkopen doen, kleine supermarkten vind je hier om de 100 meter, kerken trouwens ook.
| Uit het dagboek van Bas: "Iedereen is dik in Amerika, dat komt omdat een dikke amerikaan in 1 keer eet wat ik in 1 week probeer weg te werken. JP en ik hebben ons zojuist door een supermarkt gewerkt - De super is ook dik - vol met spullen voor dikke mensen." |
Zondag
Zondagochtend, 05:30 en we zijn klaarwakker, zal wel iets met het tijdsverschil te maken hebben? Het divecenter gaat om 08:00 open dus we nemen de tijd om onze spullen bij elkaar te zoeken. De cursus begint morgen en vandaag gebruiken we om te acclimatiseren, flessen te regelen en te duiken om alles af te stellen en balanceren. Om klokslag 08:00 melden we ons bij Extreme Exposure, het formaat van dit divecenter valt ons wat tegen, in onze belevingswereld zou dit toch het walhalla voor de technische duiker moeten zijn? Binnen ontmoeten we Tamara Kendell, onze GUE Instructrice voor deze cursus. Wie denkt dat een Instructrice Cavediving eruit ziet als een soort Xena The Warrior Princess komt bedrogen uit, Tamara ziet eruit als een vriendelijke schooljuf met een klein brilletje op haar neus en een open glimlach. De komende dagen zullen ons leren dat schijn bedriegt en dat we hier te maken hebben met een Die-Hard Cavegirl die enkele duizenden zware grotduiken op haar naam heeft staan en niet met zich laat sollen. Na het invullen van de gebruikelijke papierwinkel en het afstand doen van elke vorm van aansprakelijkheid nemen we onze dubbelsets in ontvangst, de inhoud hiervan komt overeen met ongeveer 2x14liter, behoorlijke flessen dus. (zou die kleine Tamara ook met zo'n enorme set duiken?). Bas laat zijn droogpak achter om zakken op te laten lijmen (verplicht voor de cursus) en een P-Valve te laten installeren zodat hij tijdens het duiken naar buiten kan plassen. Hij huurt voor deze dag een droogpak en eindelijk zijn we dan op weg naar onze eerste duikervaring in Florida, de Ginnie Springs. Ginnie Springs is een recreatiegebied waar enkele bronnen uit de grond komen en zich mengen met het groene water van de Santa Fe rivier. De Spring waar wij onze eerste duik maken is een zogenaamde cavern, een grot waar je overal het daglicht nog kunt zien en de ingang naar de echte grot is afgesloten met een groot hek. Een prima oefenplek voor beginnende cavedivers en een spannende locatie voor openwater duikers. Voor de andere grotten in Ginnie Springs heb je een Cave brevet nodig anders mag je er simpelweg niet in. De aanblik van deze Spring maakt ons zo enthousiast als kleine kinderen, wat een extreem helder water. We kunnen niet wachten om onze sets in elkaar te zetten, ons in de droogpakken te hijsen en de Spring in te rennen. Het water is zo extreem helder dat het lijkt of je in lucht zwemt. Na het afstellen en uitbalanceren van onze sets in het water en als de betovering van 100 meter zicht een beetje is uitgewerkt wagen we ons de cavern in. We leggen een reel uit, doen wat skills en vinden dat we het eigenlijk heel aardig doen, achteraf zou blijken dat we zo'n beetje alles fout deden.| Uit het dagboek van Bas: "In mijn huurdroogpak, waarvan de neksluiting zo strak zit dat mijn rechteroog na de 2e duik in de knipoogstand bleef staan, heb ik mijn eerste grot (cavern) bedoken. Is prachtig - blauw, helder. Morgen heb ik mijn eigen droogpak weer met zakken en p-valve……zal wel weer vertrouwd zijn. Maar of ik daarmee ook zo makkelijk bij mijn kranen kom???" |
Teruggekomen bij ons huisje zoeken we naar een waterslang om onze spullen te spoelen…….spoelen…? Belachelijk natuurlijk, we hebben net in zuiver bronwater gedoken!!!!!!
Maandag
Maandagochtend, 06:30 dat gaat al beter…… We ontbijten voor ons huisje met muesli, yoghurt en fruit. Gisteren in een Diner ontbeten met pannekoeken en andere vettigheden, was ons iets te zwaar gevallen vandaar. Om 09:00 melden we ons bij Tamara. De dag begint met een cursus-orientatie en het doornemen van de criteria om het brevet ook uiteindelijk te krijgen. De zaken waar zij op zal letten tijdens de opleiding zijn o.a.: Trim (de houding en positie van je lichaam tijdens het duiken en dan vooral bij noodgevallen). Je awareness (je bewustzijn van de richting in een grot, je buddy en je materiaal). En uiteindelijk je common sense (gewoon je gezond verstand gebruiken). De volgende 3 uur zijn gevuld met theorie, er wordt gesproken over gas management en de beperkingen waar we tegen aan zullen lopen. Na de theorie gaan we buiten de configuratie van onze sets bekijken, Tamara wijst ons op kleine wijzigingen, caveline gebruiken voor bevestigingen ipv 0-ringen en t-wraps. Onze sets bleken verder prima geconfigureerd. Alles ingeladen en richting Ginnie Springs gereden waar Tamara een 'droge' demo geeft in het uitleggen van een reel. Tussen de bomen leggen we lijnen en leren blind de lijn te volgen om bij een uitgang van een grot te kunnen komen. Als we ons comfortabel voelen in het uitleggen van de lijnen gaan we snel het water in. Eerst de diverse checks: Materiaal controle, bubble-check (kijken of er bellen uit je eerste trappen komen), S-Drill (out-of-air oefening) waarbij je om de beurt simuleert zonder gas te zitten en als laatste een korte herhaling van je duikplan zoals bijvoorbeeld wat is je maximale duikdiepte, duiktijd, en terugkeerpunt in de grot voor de komende duik. Dit terugkeerpunt wordt meestal bepaald door je gasverbruik en dit spreek je van te voren duidelijk af. We volgen Tamara de Cavern in waar gewerkt word aan de diverse zwemtechnieken, erg belangrijk is een perfecte beheersing van de zogenaamde frogkick, een soort van schoolslag waarbij de voorstuwing naar achteren en boven gericht is ipv naar beneden. Deze zwemtechniek voorkomt het opstuiven van slib op de bodem van een grot, onnodig te vermelden wat de gevolgen voor het zicht zouden zijn als je deze techniek niet beheerst. Gelukkig waren Bas en ik reeds bedreven in deze zwemtechniek. Andere technieken die we oefenden waren het zogenaamde 'pull- en glide', jezelf voortrekken bij een sterke 'flow' (stroming) en rondraaien in verschillende richtingen zonder je handen te gebruiken. Als Tamara tevreden is verlaten we de cavern en word er een parcours met de reel uitgelegd wat ook de cavern in en weer uit gaat. Bas en ik moeten dan zonder duikbril dit hele parcours onderwater afleggen en op gevoel de lijn volgen. Deze oefening herhalen we nog een keer maar dan ook nog in een zonder lucht simulatie waarbij we lucht delen middels de lange slang. Gedurende de gehele middag liggen we in het water, briefing, debriefing, evalueren, alles gebeurt in dobberend in het heldere 22C warme water. Onnodig te vermelden dat de P-Valve zijn geld dubbel en dwars waard is. Uiteindelijk vind Tamara het genoeg, 'See you guys at 09:00 tomorrow' en slingert haar zware dubbelset in haar Pick-up en scheurt weg terwijl wij gebroken achterblijven. Zal de jetlag wel zijn mompel ik….. Bas knikt beamend.| Uit het dagboek van Bas: "Hoofdpijn……dag hard werken. Zeventig duiken, 800 skills. Tamara is een goede lerares: direct, duidelijk en zeer allert. Alles word besproken en nog eens besproken. Dit is een duikweek, een echte…waarbij 2 kerels boven een bord pasta iedere dag zullen praten over duiken. Wat ging er mis, wat kunnen we verwachten." |
Dinsdag
Dinsdagochtend 07:45, ik heb gedroomd over water en slaapwandel de douche in. Stipt 09:00 melden we ons bij Tamara. Deze ochtend behandelen we de communicatie onderwater; licht, hand en 'touch signalen', we behandelen de planning van een grotduik ten aanzien van het gasverbruik, de markering op lijnen in grotten, we leren de verschillen tussen 'jumps' en 'gaps' en dat een wasknijper ook handig is om in een grot bij je te hebben. Drie uur later vertrekken we richting de Peacock Springs, ongeveer 1 uur rijden meldt Tamara ons terloops niet beseffend dat dat voor ons Nederlanders een flinke rit is. De Peacock Springs bevinden zich ergens midden in een bos. Bij de ingang van dit bos staat een houten huisje met enveloppen waar je $5,- de man in moet doen en in een open brievenbus stopt, wat een vertrouwen. Een systeem wat in Vinkeveen volgens mij niet zal werken. De zandweg richting de duikplaatsen is voorzien van borden die wijzen op het gevaar van grotduiken: 44 divers died here since 1960, no Openwater divers allowed. Dit herinnert me aan 1 van Tamara's uitspraken: "A Cave. Easy to go in, Easy to die in!". Enfin, het zorgt er in ieder geval voor dat je zin in de duik krijgt. De ingang van de grot bevindt zich in een soort poel van 6 m2 waar een alligator de wacht houdt. We gaan hier twee duiken maken in verschillende grotten. Ik heb de eer om bij de eerste duik de reel uit te leggen. Eerst een primary tie-off en een stukje verder in de grot de secondary (extra veiligheid) tie-off. Middels lichtsignalen communiceer ik met Bas en penetreren wij steeds dieper de grot in. Na ongeveer 50 meter bevindt zich voor mij een zogenaamde Fissule Crack, een soort spleet die loodrecht van 9 meter naar 21 meter diepte gaat en waar je net in je eentje doorheen past. Ik heb de reel en mijn lamp in 1 hand en duik head-first de kloof in, toch wel even spannend want omdraaien is onmogelijk en de lijn moet ook goed gelegd worden. Beneden aangekomen kijk ik omhoog door de spleet en signaleer Bas met mijn lamp dat hij naar beneden kan komen. Ik maak mijn reel vast aan de mainline, dit is een vaste lijn die permanent aanwezig is en die je door de grot leidt. Genietend zwemmen we door de brede gangen tot het omkeerpunt is bereikt en we omdraaien. Op de heenweg kom ik 2 line-arrows tegen die elk een andere kant opwijzen, dit betekent dat er twee uitgangen zijn. Ik bevestig een wasknijper aan de kant waar wij vandaan komen zodat we altijd weten welke ingang wij hebben genomen. Misschien moet je om de andere uitgang te nemen wel 4x zo ver zwemmen, of een (te) diep stuk overbruggen, vandaar dus die wasknijper. Op de terugweg moeten we onverwacht een lost buddy skill uitvoeren en dit zet de toon voor de rest van de duiken van deze cursus, continu gebeuren er onverwachte dingen en mag je het oplossen. Teruggekomen debrieft Tamara ons (uiteraard in het water) terwijl de alligator meeluistert. De 2e duik mag Bas de reel leggen en die brengt ons in de Peanut tunnel, een grot die zijn naam waardig is. De Peanut tunnel is een kleine gang waar je met zijn tweeen net doorheen past, wel spectaculair want op de wanden bevinden zich allerlei fossielen. Opeens gaat mijn licht uit en wordt het donker, onmiddelijk activeer ik een van mijn backup lampen en signaleer Bas. Rustig vervolgen we onze terugweg tot ook de lamp van Bas het begeeft, zelfde procedure. Dit maakt meteen duidelijk waarom je de man 3 lampen met je meedraagt. Verantwoordelijk voor de defecte lampen was natuurlijk Tamara die als een soort vleermuis aan het plafond met je meezwemt met haar lampen uit zodat je haar niet ziet en ondertussen dit soort streken met ons uithaalt. De debriefing volgt wederom in het water, Tamara is niet ontevreden en wij kinderlijk enthousiast. De rit naar High Springs lijkt vanwege alle indrukken veel korter.'s Avonds blijkt een salade meer dan voldoende, we zijn kapot en het licht gaat vroeg uit, terug naar de caves.Woensdag
| Uit het dagboek van Bas: "Netjes op tijd wakker, we zijn ondertussen gewend aan het tijdsverschil en de temperatuur, we wensen elkaar goedemorgen en vragen wat je moet doen met je safety spool in het geval van een lost buddy. Theorieles achter het divecenter in het zonnetje, de jongens op het bankje en de juf voor het whiteboard. Tot 12:00 pennen, 6 kantjes : Hazards, geologics, types of caves, Thank God All Divers Live." |
Vandaag duiken we in het Devils cave systeem, Devils heeft 2 ingangen: Devils Ear & Devils Eye. Eerst moeten we een conditietest doen, een afstand in de Santa-Fe rivier zwemmen. We mogen hier maximaal 14 minuten over doen maar redden het onder de 5 minuten, Tamara is zichtbaar onder de indruk. Ook nog een stuk onderwater zwemmen, ook dit doen we op onze sloffen. Waarschijnlijk is deze test ontwikkeld voor die dikke Amerikanen waar Bas het steeds over heeft, anyway onze hoogmoed word snel afgestraft als we onze duiken gaan maken. De eerste duik is in Devils Ear, een soort steile scheur op de bodem die naarmate je dieper gaat steeds nauwer word. Hier worden we voor het eerst geconfronteerd met de zogenaamde flow, flow is een stroming van water die in dit geval door de gehele grot gaat en bij de uitgang de rivier in stroomt. Hoe nauwer de grot is op bepaalde plekken hoe harder het daar stroom, en nauwe plekken waren er dus genoeg. Kort gezegd betekend dit hangend in de flow je zelf met je vinnen vastklemmend tegen de wand de tie-ofs maken en dan jezelf middels de pull- en glide techniek naar binnen trekken, zwemmen kun je dus wel vergeten. De trotse houding van de conditietest spoelt weg met de flow, dit is hard werken, jezelf al reelend met lamp in je hand door de nauwe passages heen trekken is echt een geheel nieuwe ervaring. Als ik mijn reel heb bevestigd zwemmen we verder het systeem in, hoog in de grot waar de flow het laagst is. Op de terugweg heb je profijt van de flow en hoef je nauwelijks te zwemmen, ineens begint er keihard lucht te stromen bij mijn linkeroor, meteen draai ik mijn linkerkraan dicht en het lawaai houd op. Ik draai me om naar Bas en geef het 'valve screwed' signaal, we wisselen van positie en beeindigen de duik. De 2e duik maken we wederom in Devils Ear, deze duik is Bas aan de beurt voor zowel het reelen van de line als de skills.
| Uit het dagboek van Bas: "2 spannende duiken in 'High Flow Cave'. Eerst JP reelen en daarna Bas. Tegen de stroom in, op je kop langs boomstammen en stijgende duikers. In een hoekje kruipen om je secundairy tie-off te maken. Tamara gebruikt haar luchtpistool om JP te verrassen. "PANG!", JP draait kraan dicht - test - niks aan de hand. Bas moet op de positie van zijn knieen letten." |
Donderdag
09:00 Exteme Exposure. We worden iets van spanning gewaar, de druk word duidelijk opgevoerd. We hebben nog 2 dagen om te bewijzen dat we veilig grotten in- maar vooral ook weer uit kunnen komen. Vandaag beginnen we de dag met duiken en wel in een systeem genaamd Telford. Tijdens de briefing maakt Tamara ons twee dingen duidelijk, 1. het zicht is hier minder, nog maar 20 meter en 2. er bevind zich veel sediment op de bodem. Conclusie, een slechte zwemtechniek word hier afgestraft met 0 zicht, een goede test dus. Uiteraard mag ik als eerste de reel uitleggen, op kousevoetjes frogkick ik de grot in en bevestig mijn reel aan de mainline. Voorzichtig zwemmen we verder het systeem in goed oplettend geen stof op te dwarrelen. Nu is Bas aan de beurt, met veel geraas ontsnapt er gas aan de linkerkant van duikset, de combinatie van spanning en vermoeidheid zorgen voor verwarring en hij heeft moeite met de juiste draairichting. De duik word afgebroken en we zwemmen in de richting van de uitgang. Het zicht is nog prima dus met onze trim en buoyancy zit et wel goed. De tweede duik met Bas aan de reel verloopt prima op een bij mij blazende rechterkraan en een out-of-gas situatie na, we lossen alles prima op. De debriefing wind er geen doekjes om, morgen moet alles er perfect uitzien anders helaas geen brevet. De boodschap is duidelijk, we kunnen ons geen foutjes veroorloven. In de middag krijgen we het theoretische examen, zweten in een kleine benauwde ruimte in het Divecenter. Tijdens ons examen krijgt het divecenter een telefoontje van de FBI, of ze nog buitenlanders hebben opgeleid tot cavedivers? De 11 september angst zit er bij de amerikanen nog goed in, ze zijn bang voor vergiftiging van hun drinkwater.|
Uit het dagboek van Bas: |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Vrijdag, D-Day
Geen theorie les meer maar laten zien wat we kunnen en wel in Devils Eye. Zelfde grottenstelsel, andere nauwere ingang. Ik leg geroutineerd de reel en voel me veel comfortabeler in de flow. Deze ingang kent veel nauwe doorgangen en het gevaar van een linetrap. Achter mij leid Bas de lijn om deze punten heen zodat we geen val voor onzelf plaatsen door de lijn in te nauwe passages te laten verdwijnen. Volgens het boekje maken we onze duik en het communiceren is al een tweede natuur geworden. De weerkaatsing van de lamp van Bas die achter mij zwemt op de wanden van de grot vertellen mij dat alles goed met hem gaat. Mijn blik gaat automatisch van de lijn naar het schijnsel van zijn lamp en door de grot weer terug naar de lijn. Opeens hoor ik een hard geblaas achter me, het moment van de test voor Bas is aangebroken, daadkrachtig sluit hij zijn kraan zonder trim te verliezen, signaleert met zijn lamp en geeft het 'thumbs up' signaal 'call the dive'. Ik beantwoord het signaal, we zwemmen terug, halen de reel op en verlaten geholpen door de flow de grot. Tamara is tevreden en Bas opgelucht maar we zijn er nog niet. Tijdens de 2e duik volgt nog een spannende test. Ver in de grot gaan alle lampen uit en moeten we in het pikdonker een out-of-gas simuleren en samen ademend uit 1 set blind en zwevend via de lijn de uitgang zien te vinden. In een grot met nauwe doorgangen en behoorlijke flow is dit geen eenvoudige opgave, zeker omdat we af en toe de lijn moeten overpakken en klem zitten in nauwe passages. De lijn loslaten is uit den boze, we communiceren met 'touch signalen' en vinden na 25 minuten voelen, duwen en communiceren de uitgang van de grot. Achteraf verbazend hoe ontspannen en relaxed we dit deden, de intensieve training begint zijn vruchten af te werpen. Tijdens de derde duik volgt een laatste test, loss-of-line. Tamara neemt ons geblindeert om de beurt mee, draait ons rond en we mogen laten zien dat we blind de lijn kunnen terugvinden. Met behulp van de safety spool en de geleerde technieken lukt ons dit beiden onder de 5 minuten. Terug aan de oppervlakte kust Tamara ons, geslaagd. S'avonds vieren wij ons succes met een lekkere steak en een amerikaans biertje in ons stamrestaurant tegenover onze Inn. De volgende 2 dagen vullen we met zelfstandig duiken in de verschillende grotten, dit keer gaat er niks mis, geen Tamara die onverwacht van het plafond neerdaalt en toeslaat om noodsituaties in gang te zetten, we genieten met volle teugen. De maandag voor vertrek nog een afspraak met Jarrod Jablonski (JJ) gehad, de oprichter van GUE. Hij heeft ons de grand tour gegeven door de fabriek van Halcyon / GUE HQ. Daarna nog met hem gesproken over DIR & GUE waarbij hij zijn verwachtingen en filosofie duidelijk heeft gemaakt.| Uit het dagboek van Bas: "We zijn dus geslaagd en mogen ons GUE Cavedivers noemen. Morgen gaan we zelf weer duiken en proberen te filmen…. Voor thuis. "Kijk eens…Pappa in een grot!!!!" |
JP Bresser
De film
van JP en Bas is te bekijken op 
Als je meer informatie wil over de Global Underwater Explorers, ga dan naar www.gue.com.
Ga je zelf een keer grotduiken in Florida, download dan de onderstaande kaarten:
