“De diepe duik in de Ressel met een dubbel 18 op de rug en gebruikt vanaf de schacht stond al een tijdje op mijn lijstje. Na het behalen van GUE Cave2, afgelopen februari in Mexico, was het tijd om dit ten uitvoering te brengen. We gebruikten drie stages, waarvan twee te gebruiken voor deco en één als travelgas tot aan de schacht. Niels heeft positie 1, ik positie 2 en Robert is 3 (hij is tevens deco captain).

Twee stages links en één aan een leash op de linkerheup D-ring. Laatstgenoemde stage, de zuurstof, zijn we bij de ingang van de grot al kwijt. Bij het grotduiken nemen we de stages namelijk niet verder mee dan de MOD van het gas en wordt de stage dus voor later gebruik achtergelaten aan de lijn. Op 21 meter wordt de 50/25 op dezelfde wijze gedropt en boven aan de schacht de stage met het travelgas. Vanaf dit moment zitten we met zijn allen op ons backgas in de D18.

Op naar beneden en wat wordt die grot hier anders! Ruw, grillig en de grot opent zich helemaal, zigzaggend. En op die diepte is helium echt je vriend. :-)

Veel te snel is de bodemtijd van 20 minuten bereikt en beginnen we aan de terugweg. Deco verloopt volgens planning en een groot gedeelte kan je zwemmend doen en genieten van de grot. Het laatste half uur spenderen we op zuurstof in de ingang van de grot. Gelukkig liggen er wat stenen en takken om mee te spelen en heb ik kennis kunnen maken met Robert zijn tekenkunsten. Buddy’s, bedankt voor de duik!”

"Het plan was om naar de vierde T in Ressel te gaan, deze ligt op 1250 meter. We zouden hiervoor een volledige stage gebruiken vanaf de schacht om vervolgens een andere stage te gebruiken voor de weg terug. De D20 met backgas zou dienen als reserve en verder niet worden aangesproken. Ik baal van de lekke scooter, maar na wat rekenwerk komen we tot de ontdekking dat deze duik ook met één reservescooter te maken is. We hebben immers ruim voldoende gas om vanaf het verste punt terug te kunnen zwemmen in het uitzonderlijke geval dat alle drie de scooters tijdens de duik zouden falen.

Scooterend met zes stages en twee scooters is zelfs Ressel al snel aan de krappe kant. De stages moeten hun plek een beetje vinden, wat blijkt als er spontaan een stage van Sander’s leash afvalt. Het mag de pret niet drukken: het zicht is goed, er staat nauwelijks stroming… het belooft een mooie duik te gaan worden tot het plots donker wordt. Net voor de tweede T begeeft mijn lamp het en is het feest voorbij. Ik doe nog de suggestie om alle spullen achter te laten, mijn lamp te vervangen om dan de duik alsnog te maken maar Sander geeft aan dat zoveel materiaalpech tijdens een duik geen goed teken is. Het is onze dag niet en we breken de duik af."

“De St. Sauveur bevindt zich op een erg mooie plek middenin een bos. We bouwen de sets en de stages op en net voordat ik op mijn slippers het water in wil stappen om de stages te testen vertelt Nicolette me van de bloedzuiger van minstens 10 centimeter lang die ze net zag langskomen. Binnen een tiende seconde sta ik weer op de kant.

We leggen een lijn vanaf de kant zodat we de zuurstofstages op zes meter diepte aan de lijn kunnen maken. De mainline is een dik touw dat begint op 20 meter diepte. Als ik me een paar meter verderop tegen de stroming in moet vechten om door de vernauwing heen te komen snap ik waarom ze hier zo’n dik klimtouw hebben opgehangen.

Een grote ronde tunnel voert ons geleidelijk naar een diepte van 75 meter waar hij horizontaal verder gaat. We gebruiken een stage met 18/45 als travelgas die we droppen op 60 meter diepte. Daarna vlakt de helling uit en zwemmen we door de grote tunnel die wel wat weg heeft van een kleine versie van Cabouy. Tot onze verbazing treffen we op 72 meter een grote paling aan. Na 10 minuten op diepte hebben we 50 bar backgas gebruikt en zitten we aan onze turnpressure. …25 bar per vijf minuten …uit een D20. Het blijft me verbazen hoe hard het gas gaat op deze diepte. Eigenlijk moet je hier gewoon duiken met een rebreather.

20 minuten op 75 meter en 10 minuten op 45 meter voor de afdaling leveren ons een ruim uur deco op die we, in het gezelschap van de grootste bloedzuigers die ik ooit gezien heb, door kunnen brengen.”

"Jeroen en ik besluiten om de Truffe op te zoeken. Om één of andere reden heb ik nog nooit eerder in deze grot gedoken. Wat ook meeweegt is dat we geen volle stages meer beschikbaar hebben en we deze duik gemakkelijk met onze volle D12 kunnen doen. De poel van de grot is erg helder, maar dat verandert direct als we in het water stappen. De meeste checks doen we daarom al op het droge, op de bubblecheck en automatencontrole na. We wurmen ons door de restrictie van de ingang en komen in het heldere bronwater van de grot terecht. De tunnel is relatief klein en is erg afwisselend; heen en weer, op en neer. Op een gegeven moment moeten we ook even over een richel heen klauteren om vervolgens weer verder te kunnen zwemmen.

Na de duik pakken we onze spullen in en gaan op bezoek bij Harald Franzen, een mede-lid van DIR-NL. Hij heeft een eigen duikcentrum geopend in de Lot; Centre de Plongée Souterraine. Hij is in de afrondende fase van de verbouwingen en toont ons zijn vulstation, droogruimte en eetzaal. Het ziet er veelbelovend uit en over twee weken zal de eerste lichting duikers op bezoek komen, afkomstig uit Duitsland en België.”