GUE DIR Fundamentals opleiding 22-24 juni 2002
| Een primeur: de eerste GUE cursus in Nederland! Harald Franzen was een van de cursisten tijdens deze cursus en dit is zijn verslag: |  |
Dag 1
Om elf uur werd er verzameld bij De Beldert in Tiel.
Na een kort introductierondje, waarbij Thomas Tukker en de cursisten Monique Pouwels, David Dwinger, Ad van Creij, Jeroen Nijman en Harald Franzen zich kort voorstelden, werd een begin gemaakt met de theorie. Daarbij lag de nadruk op de configuratie. Aan de hand van een setje werden de diverse aspecten zoals harnas, wing, automaten, flessen, fleskranen en inflator behandeld.
Naast Thomas waren ook Wido van de Langemheen en Eddy van Vliet aanwezig, die soms rake opmerkingen vanuit de praktijk konden maken en goede tips gaven.
| Elk van de cursisten was al deels overgestapt op een DIR-configuratie. Tijdens het theoriedeel werden vanuit de ervaring met zo'n gedeeltelijke DIR-setup punten aangehaald die in de praktijk problemen opleveren, en waarbij een volledige DIR-setup de oplossing biedt. Het was daarbij duidelijk dat met name de informatie op internet (Frogkick.nl) al veel vragen had beantwoordt, zodat niet alleen het probleem al onderkend was, maar ook de oplossing gevonden. Na een korte pauze was het tijd voor de praktijk. We begonnen bij de basis: de frogkick en de modified flutterkick. Dat ging iedereen behoorlijk af. Daarna moest iedere cursist rondjes om de eigen as draaien. Dat bleek al wat lastiger. Na deze oefeningen stapten we over op wat serieuzer werk: de Out of Air Drill. |
|
Daarbij simuleert de ene buddy een OOA, waarbij de "donor"-buddy de longhose moet doneren, de OOA-buddy stabiliseren en nadat de OOA-buddy alles onder controle heeft gekregen, wordt de volledige lengte van de longhose vrijgemaakt. OOA- en donor-buddy zwemmen dan achter elkaar weg (in de praktijk bijvoorbeeld terug naar de kant).
Thomas zorgde daarbij voor ervaringsmomenten door kranen dicht te draaien (dan ga je vanzelf OOA) en door aan longhoses te trekken, wanneer de OOA-buddy geen stuk slang had "gebufferd". Het was niet voor iedereen eenvoudig om deze oefening te doen en tegelijkertijd de zelfde diepte aan te houden. Tussendoor wees Thomas deze en gene nog op een onderdeel in de configuratie dat niet deugde. Een break-away verbinding (Thomas: "blijf daar ver van weg") brak inderdaad "away". Een losse kabel van een Pro6 kun je beter tussen je heupgordel steken, etc. Het lastigst was het achteruit zwemmen, dat eigenlijk alleen door Thomas en Eddy van Vliet (die Thomas assisteerde) goed beheerst wordt. Weer boven water werd het een en ander geëvalueerd. Bovendien werd in het kort de volgende dag besproken.  |
 |
 |
 |
Dag 2
De dag werd begonnen met het maken van een duikplanning door de cursisten. Daarbij werden twéé buddyteams geformeerd, één van twéé en één van drie personen. Al snel was duidelijk dat het om buddy awareness en team integrity ging. Het blijkt lastig te zijn om voor het eerst met nieuwe buddies te duiken. Alsof dat nog niet genoeg was ging Thomas aan de slag om mensen een OOA te laten simuleren. Dat bleek al heel behoorlijk opgelost te worden; de drill verliep beter dan op de eerste dag. Het navigeren verliep op zich ook prima. Wel raakte het voorste team het achterste kwijt toen daar een OOA ontstond. Voor Ward, Robert en Eddy, die zelf een team vormden en de duik meededen, moet het een bijzondere ervaring zijn geweest. De boodschap van Thomas tijdens de luch was: "Jullie moeten beter op elkaar letten". Tja, makkelijker gezegd dan gedaan wanneer je task loading wordt opgeschroefd. Tijdens duik twéé ging het wel alweer iets beter, alhoewel ook nu weer het ene team uiteindelijk het andere kwijtraakte. Het zicht was nu door de vele duikers wel al behoorlijk minder, zodat het ook moeilijker was geworden. OOA's werden nu door Thomas "gecreëerd" door het dichtdraaien van kranen. Er werd nu door de respectievelijke buddies prima gereageerd. De handelingen van de drill worden nu langzaam steeds meer routine. Aan het eind van de tweede duik schoot iedere cursist een boeitje. Daarbij hadden de meeste wel enige moeite met het op diepte blijven. Tot slot werd er een evaluatie gehouden. Thomas: "Het was toch wel een beetje chaos". Nou... een béétje ??? We sloten de dag af met de onheilspellende mededeling van Thomas dat we de volgende dag ándere oefeningen zouden gaan doen.Dag 3
Tijdens het vullen van wat flessen hebben we even rustig in de zon gezeten en van gedachten gewisseld over de ingrediënten van een goede duikplanning. Van lieverlee dwaalden we af naar de inhoud van Tech1 en Cave1. De eerste duik was eigenlijk een kopie van de laatste duik van dag 2. Twee buddyteams, een duikplan (eindelijk de wasdroger opzoeken, die bij navraag allang niet meer op de gedachte plaats lag...). Ondertussen lag Thomas natuurlijk weer te stoken. Hij stal een spool, liet die mooi afrollen en hing het uiteinde met double ender weer terug aan de D-ring. Vervolgens zwom -ie vliegensvlug naar de buddy en liet deze een OOA simuleren. Het verliep uiteindelijk heel redelijk; zowel spool als buddy werden gered. Aan het eind van de duik schoten we per team een boeitje omhoog. Het ene team was ongeveer nog sneller aan de oppervlakte dan het boeitje. Dat is bij een oefenduikje natuurlijk "te hebben", maar in een technische setting met decompressieverplichting wellicht dodelijk. Het andere buddyteam deed nogal weinig lucht in het boeitje, dus een lekker stabiel platform voor een decostop werd het zo ook niet. Uiteindelijk -met terugkeer van het eerste team onder water- werden twee korte stopjes uitgevoerd; één van twee minuten op negen en één van twee minuten op zes meter. Na de evaluatie en een boterham (en het vullen van de flessen) gingen we weer aan de slag. Duik twee zou beginnen met het herhalen van de oefeningen van dag één; helicopter-turn, achteruitzwemmen, masker klaren. Daarna was er aandacht voor de voortdurende OOA-drills en tot slot het schieten van een boeitje met een gesimuleerde deco. Bij de helicopter-turn blijft iedereen redelijk op dezelfde plaats, maar alleen Thomas draait perfect om zijn as. Niet verwonderlijk, als de helft van de slag nodig bij de helicopter-turn eigenlijk achteruit zwemmen is. En dat beheerste naast Thomas alleen Ad. De rest lukt alleen de eerste tien centimeter... Daarna maakten we nog een tochtje waarbij het eindelijk lukte dat het voorste team het achterste bleef "monitoren", zodat het voorste team stopte wanneer Thomas bij het achterste een OOA veroorzaakte. Door deze verbeterde buddy awareness was Thomas ook meer tevreden over deOOA-drills. Uiteindelijk schoten we weer ons boeitje omhoog en maakten daarna de stops. Dat ging alweer beter dan bij de eerste duik. Al met al was het een leerzame ervaring. Wie vanuit een andere "organisatie" komt, heeft waarschijnlijk bij geen enkele cursus zoveel "in water training" gehad in zo'n korte tijd met zoveel
realismeniveau. Van belang is het, dat de DIR Fundamentals een beeld geven van wáár je staat ten opzichte van een Tech1 of Cave1. Bovendien zijn de skills die bij de Fundamentals aan bod komen in beginsel dezelfde die ook in een Tech1 of Cave1 terug komen. Doordat deze nu aangeleerd zijn, is het ook veel beter mogelijk zélf op deze skills te trainen, zodat een Tech1 of Cave1 goed kan worden voorbereid. Wie de Fundamentals heeft doorlopen en er iets van heeft opgestoken, is ook beter in staat in een DIR-team te integreren, doordat skills en procedures telkens hetzelfde zijn. Voor de technische duiken ben je na de Fundamentals nog niet toegerust, maar recreatief moet je nu
DIR uit de voeten kunnen !
Harald Franzen
Als je meer informatie wil over de Global Underwater Explorers, ga dan naar www.gue.com.
