Doux de Coly 2002
Afgelopen zomer zijn Wido van de Langemheen, Jiles Verhoef en Gert-Jan Verhoef afgereisd naar Doux de Coly in Frankrijk, om daar mee te werken als supportduiker bij een grotduik project van de EKPP. Hier werd door Reinhard Buchaly en Michael Waldbrenner opnieuw een gooi gedaan naar het wereldrecord grotpenetatie. Dit is hun verslag van een week grotduiken, dag voor dag.Zaterdag 17 augustus |
 |
Na een saaie rit van twaalf uur (met een onderbreking van twee uur voor een beetje slaap) kom ik om 10:30 aan in Coly. Op het park waar drie huisjes zijn gereserveerd om te overnachten gedurende de week zijn al een aantal mensen gearriveerd. Eerst moeten Reinhard, Michael en Hervé een aantal bezoeken afleggen om een aantal problemen uit de wereld te helpen. De burgemeester en de nieuwe eigenaar van het perceel zien het hele gebeuren namelijk niet zo zitten. Veiligheid en aansprakelijkheid zijn een aantal hete hangijzers. De groep zit bij elkaar te wachten op het verlossende woord. Eindelijk komt een auto aangereden en de vrolijke gezichten zeggen genoeg, we hebben groen licht.
's Middags kon begonnen worden met het uitladen en in de grot brengen van de eerste uitrusting, te beginnen met twee safeties op 100 en 200 meter afstand.
Nu kwam al die oefening goed van pas. Scooteren met 7 stages is geen probleem meer :-) Al gauw zijn de ongeveer 30 flessen voor de deco van Reinhard en Michael in de grot, alsmede enkele andere losse spullen. Terug naar het bungalow-park, en aan het eten beginnen. Het eten wordt gevolgd door de briefing voor de volgende dag. Niet te laat worden de bedden opgezocht om de nodige rust te krijgen, een nachtje niet slapen is wat mij betreft genoeg.
Zondag 18 augustus
Na een ontbijt van stokbrood en chocoladecroissants om 08:00 de briefing. Doel van vandaag is om twee touwen in de schacht te hangen en de decoflessen van Michael en Reinhard op de goede diepte aan de touwen te hangen, alsmede de habitats plaatsen. Om de habitats vast te leggen op de goede diepte worden de ankers [spits] van verleden jaar gecontroleerd. Vier stuks moeten vervangen worden, oftewel hameren geblazen. Van de vier "bouwvarkens (Jiles, Ian, Tom en ikzelf) had alleen Tom eerder spits geslagen, dus een spannende duik in het verschiet. Na een uitleg van Reinhard hoe een dergelijke spit functioneerd [is eigenlijk een soort keil-bout] en aangebracht dient te worden gaan we te water met elk twee stages, het zou een lange inspannende duik worden. De eerste spit breekt al meteen af met vastdraaien, dus dat schiet lekker op. Overnieuw beginnen dus. Na een 88 minuten zitten ze allemaal op hun plek en kunnen Michael en Reinhard met de eerste habitat aan de gang. Op het moment dat ze de duik willen beëindigen voelt Reinhard nog even aan de habitat (met een positief drijfvermogen van 800 kilo) en horen ze een knal. Één van de oude spits breekt af en door de schok breekt het touw waarmee de habitat vastzit. Een tegenvaller dus. Maar ja, morgen weer een dag zegt Reinhard........ Terwijl wij aan het hameren zijn komt Paolo met zijn 'light-crew' video opnames maken en zijn de andere duikers in de weer met de decolijn en het bevestigen van de decoflessen.Op een habitat na zijn alle werkzaamheden voor vandaag naar tevredenheid uitgevoerd.
Maandag 19 augustus
Na het vaste ontbijt wederom de briefing door Reinhard. De werkzaamheden voor de komende dag worden besproken en verdeeld. Ikzelf duik vandaag niet aangezien ik me heb aangemeld voor de taak van Surface-manager. Elke dag is er een andere surface-manager, welke verantwoordelijk is voor het reilen en zeilen aan de waterkant, en om de voortgang in de gaten te houden. Jiles en Wido hadden zich aangemeld om de nieuwe spit te zetten. Het wordt uiteindelijk meer dan een enkele spit zetten, aangezien de rots het geweld van Wido niet kon weerstaan en spontaan afbrak.Maar eerst moesten ze de habitat ophalen die in de schacht was gevallen naar 42 meter diepte..... Was niet op gerekend. Door de impact van gisteren is de habitat van Michael lek geslagen en zodoende heeft gedurende de nacht alle lucht kunnen ontsnappen. Nu wordt weereens duidelijk waarom niemand de grot in mocht zonder minimaal TX21/35 in de flessen, op 42 mtr. doe je zo weinig met EAN32 ofzo …….
De rest van de crew kon de spullen van de deep-support duikers de grot inbrengen. Er zouden twee teams vooruit gaan de dag voor de push-dive, om een aantal stages en scooters vooruit te brengen. Zodoende zouden Reinhard en Michael sneller kunnen scooteren het eerste stuk, dus een groter bereik uiteindelijk. Nu kon je het verschil tussen de US- en de UK-luxfers welke in Duitsland worden verkocht trouwens goed merken. De 10 liter UK-flessen zijn stukken zwaarder dan de 11 liter US-flessen. Enkele support duikers hadden enkel de zwaardere flessen bij zich, niet echt fijn om mee te moeten nemen.
Aan het einde van de dag hebben Michael en Reinhard de beide habitats opgebouwd, en was er zoals elke dag een briefing na het avondeten. De deep-support duikers gaven een bevestigend antwoord op de vraag of ze misschien een dag langer nodig hadden voor hun voorbereidingen. Was op zich geen probleem, was met de planning al een beetje rekening mee gehouden.
Dinsdag 20 augustus
Zoals langzamerhand gewoonte wordt, een ontbijt met... choco-croissants.Daarna de briefing. Vandaag moeten de laatste voorbereidingen worden getroffen voor de deep-support en de laatste controles voor de duik van Michael en Reinhard. De diverse supportduikers brengen hun deco-spullen op het touw aan en controleren de andere spullen. Als laatste worden de 10 magnum-scooters voor de pushduik te water gelaten en onder aan de schacht gebracht zodat de supportduikers er niet mee hoeven te stuntelen in de schacht. Het eerste 'deep-support team' vertrekt ook om twee stages en twee reels weg te brengen.
Aan het einde van de dag is er tijd voor een funduikje. Jiles, Wido en ikzelf besluiten het diepe gedeelte te gaan bekijken. Duikplanning: met TX21/35 naar de bodem van de schacht, met TX18/45 vijf minuten de grot in, omdraaien en terug, vanaf 21 meter EAN50 en daarmee de grot uitscooteren. Wie schetst mijn verbazing als na vijf minuten in het diepe gedeelte de weggebrachte flessen in beeld komen...... :-)
Woensdag 21 augustus
Vandaag begint het serieuzere werk, twee rebreatherteams gaan flessen en scooters vooruit brengen. Het eerste team zal vroeg starten, zodat het tweede team tijd heeft om hun duik te maken zonder elkaar tijdens de deco in de weg te zitten. Het eerste team neemt per persoon mee (naast hun eigen backup scooter en twee stages): twee stages en een scooter. Uiteindelijk blijken zij 1700 meter ver gekomen te zijn. Een aardige prestatie. Het tweede team zou naast hun eigen apparatuur twee scooters en een stage weg brengen. Ware het niet dat eerst een scooter kapot ging (niet de enige) zodat de planning moest worden aangepast en daarna een droogpak vol liep, zodat de duik moest worden afgebroken. Jammer maar helaas, verleden jaar moesten we ALLES zelf meenemen zou Reinhard later nuchter opmerken. 's Avonds na een supportplanning voor DE dag (elk uur een team te water om te checken of alles okee is) op tijd naar bed. Morgen vroeg uit de veren, om 06:00 willen Reinhard en Michael te water.Donderdag 22 augustus
Een vroeg begin, om 06:00 willen de heren te water. Vier man erbij om te assisteren en de rest op een afstandje AUB. Om 07:00 laten ze hun wing ontluchten en duiken ze onder: het wordt een lange dag.… Om 09:00 sta ik samen met Hervé gepland als eerste team om te kijken of ze soms al terug zijn. Dit blijkt gelukkig niet het geval, we maken van de gelegenheid gebruik om het 'supportduikers-touw' op te ruimen wat nog in de schacht hangt. De decoflessen die aan het touw hangen op diepte gerangschikt en naast de schacht neergelegd. Je weet maar nooit.... Na een korte oppervlakte-interval om 10:00 weer de grot in om te kijken. Weer niemand, gelukkig maar.Dit gaat zo de hele dag door tot het team
van 16:00 terugkomt met de melding dat ze in schacht zijn aangekomen.
Alles is goed, 5670 meter afgelegd en verder geen mededelingen. Oh ja,
ze willen soep en thee. Dit gaat zo de gehele middag en avond door. Op
een gegeven moment krijgen 'we' het teken dat de diepere decoflessen opgeruimd
mogen worden. Na de 12 meterstop komt uiteraard de 9 meterstop, welke
in de habitats plaats zullen vinden op pure O2. Zodoende wordt er optimaal
gebruik gemaakt van het oxygen-window en is er geen gevaar voor verdrinking
bij eventuele convulsies veroorzaakt door een zuurstof vergiftiging. In
de habitat wordt er regelmatig gewisseld tussen O2 en TX15/55 om de longen
en bloedvaten rust te geven en de deco te optimaliseren. Uiteindelijk
om 00:30 willen ze de habitat verlaten en naar de oppervlakte terug keren.
Aan Jiles en mij de 'eer' om ze te assisteren. Wat een gevecht. Een dubbele
rebreather gemonteerd tussen een dubbel 20 is niet bepaald licht te noemen.
Als Reinhard en Michael weer in hun set gehesen zijn scooteren ze samen
de grot uit, op eerbiedige afstand gevolgd door Jiles en mij. Uiteindelijk
breekt om 01.15 onder luid applaus het wateroppervlak en krijgt het gehele
team gezamelijk het hele verhaal van de duik en waarom ze 'al' gekeerd
zijn………
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Vrijdag 23 augustus
Na lekker uitslapen (het was gisteren tenslotte 02:00 voor we op bed lagen) een 'clean-up' dag. Alle apparatuur moet de grot weer uit. Alleen maakt nu de volgorde niks uit, meenemen wat je dragen kan. En dat blijkt veel te zijn :-) Zoals twee stalen tien liter flessen met zuurstof en een idem 18 !! liter in één duik. Hervé en Tom hadden zich als vrijwilliger aangemeld om de twee habitats te demonteren en te verwijderen. Om een uurtje of drie was alles klaar, maar waar blijven die habitats? Maar even naar binnen gescooterd om een kijkje te nemen. Bleek er één gedemonteerd en op de transportunit geplaatst. Of we even wilden helpen duwen.... Ging voor geen meter met vier man, dus eruit en overleggen. Peter en Ian zouden de habitat eruit slepen en Tom en Hervé zouden de tweede demonteren. Na 90 minuten kwamen ze boven, totall-loss en geen zin meer om terug te gaan. Aangezien het al 19:30 was en om 20:00 de feest BBQ zou beginnen had niemand meer echt trek om te water te gaan. Na de gezellige BBQ met sterke verhalen en frisdrank kwam de onvermijdelijke vraag: wie haalt morgen die habitat op?Zaterdag 24
Wederom een vroeg begin van de dag. Na de vraag van Reinhard wie de laatste habitat eruit wilde halen, hadden de 'kaaskoppen' zich aangemeld. Om 07:00 maar de duikplaats en om 08:00 te water. De habitat op de transportunit gemonteerd en eruit scooteren. Als je eens muurvast in een grot wilt komen te zitten, een aanrader. :-) En passant ook nog de safeties meegenomen en in exact 62 minuten weer buiten waar Michael met broodjes zat te wachten. Een mooi besluit van een geweldige week. Terug naar de bungalows, afscheid nemen van iedereen en op weg naar Spanje, de vakantie kan beginnen......Meer details van het Doux de Coly Project 2002 kun je vinden op de website van de EKPP.
