GUE Cave 1 opleiding in Frankrijk
Erwin Koekoek, Pieter Hilkemeijer
en Arno Mol zijn in augustus 2005 afgereisd naar de Lot in Frankrijk,
om daar een Cave1 opleiding te volgen bij GUE instructeur Chris
le Maillot .
Na afloop zijn ze nog een week gaan grotduiken in de omgeving. Dit
is hun verslag van twee weken Frankrijk: |
 |
De voorbereiding
Na ons Tech1 avontuur van vorig jaar in Portland (UK) was het tijd voor een nieuwe uitdaging. De vraag was alleen wat wordt die nieuwe uitdaging? Al snel waren we het met elkaar eens; we gaan grotduiken. En dus begon onze maanden lange voorbereiding met als doel het team op een zo hoog mogelijk niveau brengen. Onze gedachten hierachter waren dat wanneer het niveau van het team hoog dan is het ingang´s niveau aan het begin van de cursus ook hoog. Op deze manier wilden we voor onszelf de lat zo hoog mogelijk leggen om zo het meest mogelijke uit de cursus te halen. Onze voorbereiding bestond uit het wekelijks samen duiken, het lezen van diversen Cave1 verslagen en het bestuderen van grotduik documentatie en manuals. Tijdens onze duiken, waarbij we gemiddeld twee en een half uur in het water lagen, hebben we voornamelijk de nadruk gelegd op het trainen van onze basic skills. Het belang van het beheersen van deze skills is ons wel duidelijk geworden tijdens onze Tech1 en tijdens de Cave1 werd dit nogmaals bevestigd.| "Maanden lang trainen, trainen en nog meer trainen, zo zag onze voorbereiding op onze Cave1 er uit. “Is al dat oefenen niet een beetje overdreven” of “dat leer je toch tijdens de cursus”, waren de opmerkingen die we regelmatig naar ons hoofd geslingerd kregen. Maar waren die opmerkingen terecht? We maakten er wel eens grapjes over en zeiden dan “volgens mij denken ze dat we doorgedraaid zijn”. Maar we wisten wel beter. Het is namelijk zo dat 45% van alle deelnemers aan een GUE Cave1 cursus het niet in één keer haalt." | |
| - Arno | |
Op het moment dat we besloten om voor Cave1 te gaan kwamen al snel twee vragen naar voren: bij welke instructeur willen we de cursus doen en op welke locatie? Het zoeken naar een goede instructeur bracht niet al te veel problemen met zich mee, zeker niet als je keuze beperkt wordt tot 8 instructeurs. De reden dat er binnen GUE maar 8 instructeurs bevoegd zijn om overhead training te geven is het feit dat de organisatie nog erg jong is en dat de eisen die aan een GUE instructeur gesteld worden buitengewoon hoog zijn vergeleken met andere organisaties. Daar kwam ook nog eens bij dat van die 8 instructeurs er geen één woonachtig is in Europa, we moesten het dus aan de andere kant van de Atlantische oceaan zoeken. Al snel waren we er uit, het zou de uit Florida afkomstige David Rhea
worden of de in Mexico woonachtige Christophe
le Maillot.
Beide instructeurs hadden ook al eerder DIR-NL leden opgeleid.
Nu we twee geschikte instructeurs op het oog hadden moest er alleen nog
besloten worden of we de cursus in Florida of in Mexico zouden gaan doen.
Het antwoord hier op kwam toen Tom
Karch
net als vorig jaar ook dit jaar weer een aantal Cave1 cursussen in Frankrijk
zou organiseren.
Tom is druk bezig om overhead instructeur te worden
en organiseert regelmatig cursussen om zo zijn stages te realiseren. Toen
hij dus aan het begin van het jaar de diverse data van de cursussen in
de database van de DIR-NL nieuwsgroup zette hoefden
we niet lang te aarzelen om ons in te schrijven. Zeker niet toen duidelijk
werd dat zowel David als Chris naar Frankrijk zou komen om les te geven.
Onze voorkeur ging uit om de cursus te doen bij
David, maar helaas was de enige klas die hij zou geven net voor onze neus
volgeboekt en dus zat er niets anders op om ons in te schrijven voor een
klas met Chris. Achteraf zijn we erg blij dat dit zo gelopen is want Chris
heeft bewezen een uiterst capabele instructeur te zijn die geheel naar
verwachting ons flink door de mangel heeft gehaald.
Chris is een bijzonder actieve grotduiker die samen met Daniel
Riordan
de duikwinkel DIR Mexico
heeft opgericht. Beiden zijn zeer toegewijde grotduikers die niets liever
doen dan lesgeven aan personen die zoeken naar een grotduik cursus van een
zo hoog mogelijk niveau. Naast lesgeven is Chris zeer actief als exploratie
duiker binnen Grupo
de Exploracion Ox Bel Ha,
een internationale groep grotduikers waar hij tevens één van
de oprichters van is.
Toen bekend was waar we de cursus zouden gaan doen
en we een geschikte instructeur hadden gevonden zat onze voorbereiding
er op, ons grotduik avontuur kon beginnen.
De cursus
Na een lange trip naar Frankrijk kwamen we in de middag aan in de Lot. Er was nog aardig wat tijd over voordat we op de plaats van bestemming moeten zijn. We kunnen onze nieuwsgierigheid dan ook niet bedwingen om door het mooie gebied te rijden en de eerste grot op te zoeken. Met behulp van een navigatiesysteem, waarin een hele reeks grotten in vermeld staan, gaan we op zoek. In de buurt van de eerste grot aangekomen gaan we te voet verder. Het systeem vermeld dat we zo’n 50 meter van de grot af moeten zijn, maar we zien nog niets. Een Franse familie zit in de tuin van hun vakantie huisje en we vragen ze of ze iets over een grot weten. Er is bij hun niets bekend. Al snel wordt er een stafkaart bij gehaald, maar het bestuderen van de kaar levert niets op. Een oudere Fransman die in de buurt woont wordt er bijgehaald. Ook hij weet niets van een grot in de buurt. Teleurgesteld gaan we maar op pad naar 'Moulin de Lantouy',
het verblijf voor de komende week.
Bij aankomst worden we begroet door de eigenaars
van Moulin de Lantouy. Ze hebben het nog erg druk met het gereed maken
van het verblijf. Wanneer we net klaar zijn met het uitladen van wat spullen
komt er een auto aangereden. Het blijken Chris, Danny, Jarrod en David
te zijn. Het is leuk om hun te ontmoeten. Ze hebben vandaag met z’n
vieren gedoken en gingen op pad om voor de volgende dag wat flessen te
gaan vullen. We besluiten om ook weer op pad te gaan en de buurt verder
te verkennen.
In het kleine plaatsje Cajarc gaan we wat inkopen
doen, want daar zullen we straks weinig tijd voor hebben. Er blijkt een
leuke markt te zijn waar veel lokale producten te vinden zijn. Arno, die
in het dagelijks leven kok is, kan zijn hart ophalen aan al dat culinairs
dat verkocht wordt.
Wanneer we na het avondeten weer terug gaan naar
Moulin de Lantouy blijkt er meer leven in de brouwerij te zijn. Tom Karch
begroet ons en stelt ons voor aan zijn vriendin Dago, het dochtertje Karla,
een vriendin van Dago en haar dochterje. ...En natuurlijk aan "Enzo
de Hond".
Een van de medecursisten Igor Beades is ook al aanwezig.
Hij is in z’n eentje uit Madrid gekomen. Zijn teamleden komen uit
Portugal en het westen van Spanje en rijden met z’n tweeën in
één auto. Het blijkt dat zij nog een paar uur te gaan hebben.
Tegen die tijd zullen wij al op één oor liggen.
De zondag is nog een rustdag en we besluiten om
deze dag te gebruiken om meer grotten te lokaliseren. Na de cursus hebben
we een tweede week gepland om zelf te gaan duiken, mits we slagen natuurlijk!
We vertrouwen de posities in het navigatiesysteem niet echt meer en maken
gebruik van het boek “Underwater
Guide to the Lot and Dordogne”
van Andrew Ward. Dit lijkt beter te werken. De beschrijving is nog steeds
niet altijd even duidelijk, maar we vinden de grotten wel!
Maandag 8 augustus
De dag begint al vroeg; om iets over zessen gaat de wekker al. We moeten vroeg opstaan zodat we om zeven uur klaar zijn met het ontbijt en kunnen beginnen met de lessen. Elke dag beginnen we met een paar uur theorie, gevolgd door oefeningen op het land en daarna 3 á 4 duiken. Naast het standaard programma zullen we vandaag tevens een conditietest moeten uitvoeren in de rivier Lot. Het landgoed van Moulin de Lantouy grenst aan de rivier en we kunnen daar heen lopen. We krijgen van Chris te horen dat we een aantal baantjes heen en weer moeten zwemmen en hij zwemt met ons mee. Dago komt met de kinderen en de hond kijken hoe we het doen. Na twee baantjes gezwommen te hebben springt Enzo ook het water in en zwemt rustig met ons mee! Het is jammer dat Enzo niet onderwater heeft gezwommen anders had hij voldaan aan de zwemtest voor Cave1. :-) We krijgen te horen dat onze eerste grotduik in de Emergence du Ressel
zal zijn. Het enthousiasme wakkert hierdoor aan! We hebben al zoveel over
deze grot gehoord en mogen er nu eindelijk in.
We maken drie duiken in de Ressel. Eerst beginnen
we met een kleine introductie en doen een aantal zwemtechnieken in de
cavern zone. De volgende duik is een echte trainingsduik zoals we verwacht
hadden. Op de weg de grot in mogen we genieten van de duik, totdat Chris
bij een van ons de lamp uit doet. We keren om naar de uitgang en vanaf
dat moment is alle plezier voor Chris! Al snel volgen de de twee laatste
primaire lampen
en zitten we uiteindelijk met z’n drieën op de backup
lamp. Het valt het ons op dat zo’n lampje aardig wat licht geeft
en dat je door de mooie strakke bundel heel goed kan communiceren.
Het is al acht uur als we uit het water komen. We
moeten opschieten met het opruimen van de duikspullen, want we willen
niet te laat thuis komen en iedereen met het eten laten wachten. We zijn
zo moe van alle indrukken de eerste dag dat we direct na het eten gaan
slapen. De wekker gaat tenslotte de volgende dag weer vroeg!
Dinsdag 9 augustus
Vandaag gaan we in het begin van de middag naar Gouffre de Lantouy.
Deze grot is maar een paar honderd meter van ons verblijf gelegen. We zullen
de grot zelf niet in gaan, want deze is niet erg aantrekkelijk. Hij loopt
snel diep naar beneden met vervelende restricties. Het leuke van deze grot
is wel dat hij leuk verscholen is in een klein bosje. Dit maakt de plek
ook aantrekkelijk om een dagje te picknicken in de schaduw aan het water.
Het water in deze grot is overigens een stuk kouder dan de andere grotten
in de omgeving. Wij zullen de pool gebruiken om extra lijn oefeningen in
het water te doen. Wanneer we klaar zijn, gaan we even langs huis om een
banaantje voor de lunch te scoren en gaan direct door naar de Ressel.
Aan het einde van de dag zijn we alle drie compleet
‘op’. We hebben maar licht ontbeten en hebben tussen de middag
niet veel anders gegeten dan wat koeken en dergelijke. We zijn dan ook
heel erg hard toe aan flinke avondmaaltijd.
Woensdag 10 augustus
We hebben van de dinsdag in ieder geval geleerd dat we goed moeten ontbijten zodat we de rest van de dag er tegenaan kunnen. Op weg naar Fontaine Saint Georges
stoppen we in een dorpje om inkopen te doen.
De grot ligt aan de voet van een steile bergwand
en is omringd met bomen. Het ziet er uit als een rustig plekje. Het oppervlakte
water ziet er wel vies uit! We moeten maar hopen dat het zicht in de grot
zelf wel goed is. Chris laat ons zien waar de main-line aan een boom is
vastgemaakt en het donker groene water in loopt.
Wanneer de briefing afgelopen is gaan we onze sets
opbouwen. Erwin heeft de auto zo geparkeerd dat de achterdeur van het
busje mooi als zonnescherm dienst kan doen.
Zoals gebruikelijk doen we ook hier in de pool eerst
een paar drills voordat we ons gereed maken voor de duik. Het zicht in
de pool is zo slecht, dat we moeite hebben om referentie te vinden en
ons best moeten doen om niet te gaan jo-jo-en. Het is allemaal gelukt,
maar verdient geen schoonheids prijs.
De grot gaat snel de diepte in tot een meter of
28. Daarna loopt hij langzaam omhoog. Bij het naar binnenzwemmen is het
niet erg merkbaar dat het plafond laag is. Dit is pas goed merkbaar wanneer
we de grot uitzwemmen en met ons hoofd naar beneden een paar keer het
plafond raken met de dubbelsets.
Donderdag 11 augustus
Vandaag gaan we weer naar de Emergence du Ressel voor drie duiken. Bij de laatste duik zullen we een lost line drill uitvoeren. Dat houdt in dat twee van ons bij de lijn in de cavern zone wachten en dat Chris één van ons mee neemt een stukje de grot in. Het licht is uit en Chris maakt gebruik van z’n backup lamp om niet ergens tegen aan te botsen. Het is de bedoeling dat je vlot en met de juiste procedures de mainline weer terug vindt en de richting waar de uitgang zich bevindt markeert met een non-directional marker. Achteraf blijken dat voor ons dat de twee lastige punten, het maken van een goede tie-of en het plaatsen van de marker op de lijn. Tsja, hoe werkt zo’n ding ook al weer?! Als je ziet wat je doet is het niet zo erg moeilijk, maar zonder zicht is het wel even anders...Vrijdag 12 augustus
Vandaag gaan we als eerste nog een duik maken in Emergence du Ressel. We vonden de lost-line drill van de vorige dag nog niet soepel verlopen en hadden het gevoel dat het vinden van de lijn met een beetje toeval of geluk ging. Chris vond het prima dat we dit nog eens wilde oefenen. De tweede duik op de dag was in Source de Landenouse.
Bij de grot aangekomen bleek er al een bekende auto te staan. Tom, David
en Jarrod waren met z’n drieën een duikje aan het maken.
De grot mond uit in een hoge betonnen bak. Aangezien
het waterniveau in de streek laag was, bevond het oppervlak zich zo’n
vier meter onder de rand. Toen Chris vertelde dat we naar beneden zouden
springen, dacht we eerst dat hij een geintje maakte. Met de vinnen goed
onder de arm geklemd en het masker vast houdend, is Chris als eerste naar
beneden gesprongen. Kort daarop gevolgd door ons. Het vallen door de lucht
leek wel een eeuwigheid te duren!
Op het moment dat we na de duik weer aan het oppervlakte lagen kwamen we
Andy
Kerslake
tegen, onze Tech1 instructeur uit Engeland. Die was ook met enkele teamleden
een weekje een het grotduiken en stond op het punt om de duik te beginnen.
Het bleek dat Andy een mooi katrol systeem had opgehangen waarmee de dubbelsets
uit het water getakeld konden worden. Hier hebben we dan ook dankbaar gebruik
van gemaakt.
We hebben nu voor deze week de trainingsduiken er
op zitten! Alleen nog het schriftelijke examen rest ons. We gaan terug
naar huis en maken het examen in de tuin. Het theorie examen mag je als
team doen. Met z’n driëen bediscussiëren we dan ook elke
vraag. Chris komt verveeld een paar keer langslopen en verteld ons dat
we moeten opschieten. Het is niet de bedoeling dat we bij elke vraag een
heel boek schrijven als antwoord! Tja, dat is moeilijker gezegd dan gedaan.
We hebben zoveel geleerd, dat we bij elke vraag ook zoveel als antwoord
te vertellen hebben! :-)
Uiteindelijk zijn we klaar en kan het examen beoordeeld
worden. Van Chris krijgen we uiteindelijk te horen dat we het gehaald
hebben. Ik merk dat we alle drie erg opgelucht zijn en dat de spanning
weg is.
| "We hebben ons zo goed als mogelijk voor de cursus voorbereid. Dat we de cursus toch zowel fysiek als mentaal zwaar hebben gevonden, heeft vooral te maken met ons doel om zo veel mogelijk te leren en alles zo goed als mogelijk uit te voeren. Wanneer er dan toch een fout gemaakt wordt, krijg je dit direct zonder mooie ‘verpakking’ van Chris te horen. De krachtige zinnen van Chris als “What were you thinking man!”, “You all died in that cave man! There is nothing to die for in that cave!” zijn niets verbloemend en voeren de spanning behoorlijk op." | |
| - Pieter | |
Deze avond zullen we als complete groep ergens gaan eten. Door het examen zijn we de laatste die vertrekken. In de auto zal Chris wel gemerkt hebben dat opgelucht zijn en veel meer babbels hebben gekregen dan toen we de week nog moesten beginnen!
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Zaterdag 13 augustus
Na een korte nachtrust pakken we gezamenlijk de auto in. We nemen afscheid van de aanwezige GUE instructeurs en andere cursisten. De aankomende week staat in het teken van het grotduiken. ...Zonder instructeur erbij welteverstaan. Onze nieuwe slaapplaats is bij Coby, een Nederlandse vrouw die al 10 jaar in Frankrijk woont. Ze woont in een prachtig oud landhuis, met een praktische schuur. Die schuur gebruiken we om onze natte spullen te drogen. ‘s Morgens staat er een ontbijt en lunchpakket klaar. ’s Avonds, keren we terug om met de pot mee te eten. Dit is ons erg goed bevallen. Je kunt op deze manier heeeeeel efficiënt met je tijd omgaan. Die avond gingen we maar meteen het vulstation opzoeken. Bij Cave Dive Center du Lot (CDCL)
kan je gassen bestellen en zelf vullen.
Deze avond, lagen we allemaal op tijd in ons mandje.
Toch wel slopend dat grotduiken ;-) We besluiten, dat morgen een rustdag
zal zijn…
Zondag 14 augustus
's Zondagochtend, na een lekker ontbijt, maakten we toch maar een plannetje om te gaan duiken. Dit was eerst niet het oorspronkelijke plan maar we konden ons niet beheersen. ;-) We waren per slot van rekening op de mooiste grotduik locatie van Europa. Na twee duiken te hebben gemaakt in de Ressel, gingen we richting Coly om daar de EKPP
te bezoeken. Die waren daar met een groep van meer dan 20 man aan het duiken
in Europa's langste grot: de Doux
de Coly.
Dit team heeft in enkele jaren tijd honderden meters lijn gelegd in deze
grot en de totale afstand tot de uitgang is nu 5880m, een absoluut
record.
Een aantal van de EKPP supportduikers zijn bekenden
van ons en tevens lid van DIR-NL: Wido van de
Langemheen, Gertjan Verhoef, Jiles Verhoef, Ward Quaghebeur, Eddy van
Vliet en Robert Leenen. Daarbij kenden we ook een aantal andere leden
van de DIR-GER bijeenkomst in Hemmoor,
vorig jaar december. Het was leuk om te zien wat ze daar allemaal aan
het doen waren en om wat bij te praten over hun project en het behalen
van ons brevet.
Tegen de avond vertrokken we weer richting Coby
en onderweg bespraken we waar we morgen konden gaan duiken.
Maandag 15 augustus
Maandag zouden we voor het eerst gaan duiken in een voor ons ‘nieuwe’ grot. De week daarvoor hadden we haar al opgezocht en opgeslagen in ons navigatiesysteem: Trou Madame.
Om bij het water van deze grot te komen moesten
we ongeveer 200 meter over een droge rivierbedding klauteren. Het eerste
stuk van de grot was droog en minder dan een meter hoog. Na ongeveer 50
tot 60 meter op je knieën te hebben gekropen (met D12 op de rug),
kwamen we uiteindelijk bij het water. Toen uiteindelijk alle spullen bij
het water lagen, gingen we naar de auto om daar onze droogpakken aan te
doen.
Wat betreft de logistiek was het een bitch
van een cave, maar dit werd wel beloond door de schoonheid van de grot.
Doordat de toegang van de grot lastig is wordt hier niet vaak gedoken.
We hebben de grot tot 600 meter gepenetreerd, op een gemiddelde diepte
van 5 meter. En dat op slechts 35 bar turnpressure.
We maakten twee duiken op deze locatie. Vermoeid
en in trance van de schoonheid, reden we na afloop naar het vulstation,
waar we wakker werden geschud voor de brommende compressor. We hadden
van Lynne van CDCL een ‘eigen’ sleutel gekregen en waren dus
niet afhankelijk van openingstijden.
Nadat alles gevuld was reden we weer naar Coby waar
een heerlijk avondmaal op ons stond te wachten. Tijdens het eten bespraken
we de laatste paar duiken in deze grot.
Dinsdag 16 augustus
Wederom voor ons een nieuwe grot, we gingen duiken in Cabouy.
Een erg mooie grot, die wel wat dieper begint. We hadden nog een 21/35 vulling
bij ons en die konden we dus mooi inzetten voor deze duik.
Nadat we hier twee duiken hadden gemaakt reden we
door naar Fontaine Saint Georges. Het zicht was hier ditmaal erg slecht,
tussen de 1 en 2m, en daarom besloten we de duik na een penetratie van
ongeveer 100 meter af te breken. Weinig lol te beleven als je niets kunt
zien van de grot en bovendien is slecht zicht erg gevaarlijk in een grot.
We reden snel door om in de mooie Ressel nog een
duikje te maken. Daarna alles ingepakt en meteen langs het vulstation
om de dubbelsets te vullen. Stonden die ook weer klaar voor de volgende
dag. Daarna reden we naar onze slaapplaats om iets te eten, drinken en
lekker te slapen. Weer een dag voorbij, wat ging dat toch snel…
Woensdag 17 augustus
Woensdag lastte Pieter een rustdag in, maar Arno en Erwin maakten twee mooie duiken in de Landenouse. Wederom moesten we van het muurtje springen om bij het water te komen. Duik drie en vier maken we weer in de Ressel, het blijft een mooie grot.|
Bij de Ressel komen we een Engels gezin tegen van moeder en twee kinderen. We raken met elkaar in gesprek en horen dat ze wachten op vader die aan het grotduiken is. ...En toen kwam vader boven: neopreen droogpak, sidemounted flessen en "Han Solo" als buddy (= geen buddy). De moeder vraagt "En, hoe was de duik?" Vader antwoord "ik heb weer veel geleerd deze duik…" Moeder vraagt twee keer wat hij dan geleerd heeft. Hij geeft geen antwoord. Zijn zoontje van acht vraagt dan "Papa, wat is er gebeurd?" Vader vertelt dat hij enorm veel last heeft gehad van narcose en dat daardoor de duik niet lekker liep. Moeder luistert en zegt, "waarom gebruik je dan geen trimix?” Vader antwoordt, "ja maar dat is zo duur en de deco is zo lastig…" Een paar minuten later komen er nog twee duikers boven, beide met een scooter. De vader zegt op dat moment "ik wil ook een scooter, kan ik ook verder de grot in…" Scary shit laten we maar zeggen. Regelmatig als we bij een grot aankomen staan er al andere auto’s en dan wachten we maar liever tot ze weg zijn. Alles beter dan tegelijk in een grot te duiken met personen die een instelling hebben als voorgaande voorbeeld... Niet voor niets bestaat er zoiets als "Rule #3": Nothing underwater is worth dying for" |
|
| - Erwin | |
Donderdag 18 augustus
Nu had Pieter weer zin om te gaan duiken. ...Alleen hadden Arno en Erwin een beetje te veel van het goede gehad. Misschien was het verstandig geweest om ook de woensdag, net als Pieter, rustig aan te doen. Dan toch maar met z’n allen een dagje vrij ;-) We gingen natuurlijk wel op zoek naar ‘nieuwe’ grotten. Deze namen we op in ons navigatiesysteem. Na een dag niet duiken hadden we weer zin om de volgende dag de laatste grotduiken te maken. Het zat er helaas bijna op. ’s Avond pakten we een biertje en gingen niet al te vroeg slapen.Vrijdag 19 augustus
Je weet als je op pad gaat, dat de laatste dag zal komen en die was nu aangebroken. We bezochten nogmaals de mooiste grot van deze twee weken; Trou Madame. Na twee weken volop duiken was dit fysiek erg zwaar. We deden dus rustig aan en namen alle tijd. Toen we boven kwamen, hadden we allemaal iets van "OK, wanneer gaan we weer naar Frankrijk?" ;-) Die middag en avond alles gedroogd, ingepakt en de laatste rekeningen betaald. De auto stond klaar om die ochtend te vertrekken.Zaterdag 20 augustus
De wekker deed ook deze morgen goed zijn best en begon om vijf uur te loeien. Snel een laatste ontbijt van Coby genuttigd en om zes uur zaten we in de auto op weg naar de tolweg. Op de terugreis hebben we drie keer 15 minuten gestopt.In totaal hebben we 4500 kilometer gereden in twee weken en ieder van
ons heeft ongeveer 27 duiken gemaakt. Chris had ons al gewaarschuwd dat
je wel verslaafd kon worden aan grotduiken en ik denk dat dit zeker gebeurd
is… Chris gaf ook aan dat het duiken op Cave1 level in Frankrijk
zeer beperkt is, vanwege het aantal grotten met ristricties, de diepte
en Tie’s. De volgende trip in november staat alweer geboekt om meer
ervaring op te doen en volgend jaar gaan we naar Mexico voor het volgen
van de GUE Cave2 opleiding.
Als je meer informatie wil over de Global Underwater Explorers, ga
dan naar www.gue.com.
