GUE Cave 1 opleiding in Frankrijk Eind augustus 2006 zijn Anne-Marie van Ginneken, Jesca Zweijtzer en Hilde Bogaerts afgereisd naar Frankrijk om daar een GUE Cave1 opleiding te volgen bij GUE instructeur Chris Le Maillot. Anne-Marie schreef hierover het onderstaande verslag. De foto's werden gemaakt door Reinoud van Leeuwen, Jesca en Hilde.

Girly Stuff - Een GUE Cave1 verslag

Januari 2006: It don't mean a thing if you ain't got that swing.......

We kennen elkaar al van de DIR Female bijeenkomst van november 2005. Ik ben sinds vorig jaar compleet verslingerd aan grotduiken, Hilde had via haar oude duikclub ook al een aantal Belgische mijnen van binnen gezien en Jesca had in de cenotes van Mexico al een voorproefje gehad van de aantrekkingskracht van grotten. De datum en instructeur zijn nog even schipperen maar uiteindelijk kiezen we voor de laatste week van augustus en Chris Le Maillot als instructeur. Locatie: de Lot in Frankrijk.

Vanaf januari zien we elkaar wekelijks in Oostvoorne of De Beldert om alle Fundamentals-skills te oefenen. Het water is nog behoorlijk koud dus vaak maken we twee korte (30-45min) duiken op een dag en tussendoor wat oefeningen met lijnleggen aan land. Maar we hebben de tijd; de cursus is pas over 7 maanden.

April 2006: Cave kittens?

De watertemperatuur wordt wat aangenamer en de duiktijd daardoor langer. Onder water worden alle drills uit de DIR Fundamentals opleiding geoefend, evenals lichtsignalen en omgaan met een reel. Vooral de lijnen onder het platform in De Beldert worden vaak misbruikt als ankerpunten voor onze lijn.

We krijgen via het team van Sander, Jaap en Edmund een overzicht van het materiaal dat mee moet naar Frankrijk. Line arrows, Hesers, cookies, dubbelsets, reservemateriaal en gereedschap (wat is een monkey-wrench?) worden aangekocht of geleend.

Er volgt ook een overzicht van de grotten die we mogelijk gaan duiken. We willen zo veel mogelijk grotten zien want dat maakt het makkelijker om na de cursus terug te gaan. Trou Madame is logistiek behoorlijk lastig; een droge rivierbedding voor 500m en daarna op handen en voeten en set op je rug naar het water dus staat wat lager op het lijstje. Maar Landenouse willen we absoluut doen. Dus ook maar wat klimgerief regelen, want we gaan zeker niet naar beneden springen! De cursus begint over 4 maanden dus de tijd gaat snel.

Augustus 2007: The first Dutch-Flemish Dir Female Cave Diving Team

Na de vakantieperiode pakken we de draad weer op en heel voorzichtig wordt de logistiek doorgesproken. We hebben flink wat materiaal mee, twee auto's, waar moeten we heen, wanneer vertrekken we…. En zo wordt de lijst alleen maar langer.

Ook de duiken worden langer en discussies over p-valves of luiers beginnen de kop op te steken. De teamnaam laten we maar even rusten en alles staat in het teken van duiken en duiken. En natuurlijk flink wat lol.

De week voor ons vertrek sluiten we af met een superleuke duik in de Ardennen, gevolgd door een uitgebreide culinaire rondgang in Antwerpen. Teambuilding hoort er toch ook een beetje bij?

De tijd is echt ongelooflijk snel gegaan. Over een week vertrekken we al. Zenuwen alom.

D-day minus 2: The Cave Cats

D-day minus 1: The Cave Cats and some more

Om 04:30 staan we bij Hilde voor de deur en vertrekken richting Cajarc. Parijs verloopt vlekkeloos en bij Limoges verlaten we de snelweg om een supermarkt te zoeken. We zijn door de andere groepen al ingelicht dat er in de week weinig tijd is om boodschappen te doen dus halen we alles van te voren. Ieder van ons heeft recepten voor twee dagen en de rest zijn snacks en tussendoortjes voor de broodnodige snack- en stressmomenten.

Bij Gourdon verlaten we de snelweg en na een kleine strijd tussen onze TomTom's (ik win want ik rij voorop :-)) bereiken we de Moulin. Een stukje oase aan een klein riviertje, gerund door Martin en Simon, twee ras-Engelse heren. We worden door Martin welkom geheten en wegwijs gemaakt. Chris en Tom Karch zijn er nog niet maar onze mascottes nemen hun taak over; zodra we het huisje binnenlopen staan er twee kleine katten op ons te wachten. Toeval of niet?

Zondag - Een eerste introductie

Op zondagochtend geeft Tom ons een rondleiding langs de grotten. We zetten eerst Chris af bij de Ressel waar hij een afspraak heeft met twee Engelse duikers. Daarna rijden we door naar Landenouse en Goufre de Lantouy. Deze laatste grot is niet geschikt voor Cave1 omdat hij vrij snel naar diepte gaat maar het bassin voor de ingang is prima om wat open water oefeningen door te nemen.

Dan is het ineens het zover. De cursus gaat officieel van start met onze zwemtest. Geen zwembad zoals ik stiekem gehoopt had maar een plonsduikje in de rivier de Lot die op twee minuten lopen van ons huisje stroomt. De zon is doorgekomen en opnieuw valt op hoe mooi dit stukje natuur is. Misschien na de cursus ooit nog eens terug? De zwemtest was voor ons allemaal een makkie en hoewel ik tijdens de apnea probeerde om een rondje te zwemmen werd dat onderdeel ook succesvol afgesloten.

Na een snelle douche en introductie begon het echte werk. Een uitgebreide uitleg over de inhoud van Cave1 en alles dat we niet mogen na de cursus -met het waarom natuurlijk- en daarna verder met lijnprotocol. Om 22:00 hielden we de theorie voor gezien en na een snel diner rolden we allemaal ons bed in. Ineens waren al die maanden voorbereiding voorbij. We zijn in Frankrijk en we gaan grotduiken!!

Maandag: De eerste keer

Om 7:30 staat een opgewekte Chris voor onze deur. Met reels, wetnotes en linemarkers gaan we aan de slag in de achtertuin. Lijnen leggen, volgen, lijn protocol, primary tie-off's, stations, communicatie, teveel om op te noemen. De bomen, tafel en barbecue zijn dankbare plaatsen om de lijn aan te bevestigen maar we beseffen ons goed dat het straks in de Ressel menens wordt. Daar staat geen tafel voor mijn primary tie-off en het gras waar we nu overheen ploeteren wordt ineens grind en zand en daarmee dus stof.

Na een '5 minute break' -een van de langere deze week- vertrekken we naar de Ressel.

Als ons materiaal is opgetuigd lopen we eerst alle sets na om te zien waar aanpassingen nodig zijn. Daarna demonstreert ieder van ons haar valvedrill en andere basisvaardigheden vanuit de achterbak en als dat goed genoeg is gaan we voor de eerste maal het water in.

Zoals voor elke duik beginnen we in het water met materiaalchecks, valve drills en S-drills. Daarna volgt een demonstratieduik waarbij Chris de lijn legt en ons een stukje meeneemt de grot in. Het eerste stukje was wat stoffig maar na 10-20m is het zicht supergoed. Ik ben de laatste duiker en zie iedereen voor me de grot in gaan. Dit beeld (en hetzelfde beeld tijdens onze allerlaatste duik) zal me lang bij blijven. Drie duikers voor je, een nieuwe omgeving, supergoed zicht en het voelt waanzinnig. In de grot demonstreren we alle vintechnieken uit de DIR Fundamentals opleiding aan Chris en voor mijn gevoel gaan we veel te snel weer naar boven voor de debriefing.

De debriefing die volgt is typerend voor de debriefings die in de rest van de week nog komen. Chris weet ons tot op de minuut te vertellen wat er gebeurde, wat goed ging en waar hij verbetering wil zien tijdens de volgende duiken. Hadden we een flow-check gedaan toen we bij de mainline kwamen, hoelang duurde het voordat we bij de mainline kwamen, hoeveel gas had je nog, na hoeveel minuten draaiden we, etc etc. In de loop van de week werden daar de diverse failures bijgevoegd. Wat gebeurde er toen, waarom deed je dit, hoe waren de posities in de teams, waarom….. Zo'n eerste dag is dat behoorlijk overweldigend maar na een paar dagen wordt het al heel gewoon en aan het einde van zo'n week zijn al die dingen automatismen en opgeslagen in je geheugen.

De tweede duik werd geleid door Jesca. Voor wie het nog niet weet: de weg naar binnen is voor ons, de terugweg is voor Chris. Dus op de terugweg begonnen de eerste materiaalproblemen. Die GUE cursussen blijken erg slecht te zijn voor je uitrusting. Ik heb in één week tijd nog nooit zoveel lamp-, valve-, automaat-failures bij elkaar gezien. ;-)

Voor mij bleek tijdens de eerste dag ook waarom de GUE opleidingen zo goed aangeschreven staan. Ik had tijdens een vorige opleiding (IANTD Intro to Cave) al een basis meegekregen over grotduiken. Tijdens GUE Cave1 daarentegen leer je als team functioneren in grotten met alle mogelijke problemen die daarbij kunnen optreden. De diverse probleemsituaties worden net zo lang geoefend of veranderd totdat ieder teamlid vlekkeloos functioneert en het team op een veilige en doelmatige manier de problemen behandeld. De debriefings zijn hierbij onontbeerlijk. Ze geven een objectief beeld van de wijze waarop je als team de problemen aangepakt hebt. Uiteraard was dat niet altijd vlekkeloos maar met de input van Chris wist je waar je aan moest werken.

Terug in de Moulin werden de 's middags besproken wijzigingen in ons materiaal aangebracht, waarna we verder gingen met theorie over teams, verantwoordelijkheden en communicatie.

Tijdens het diner bespraken we met z'n drieën nogmaals de duiken van die dag en ieder maakte een lijstje met zijn aandachtspunten voor de volgende dag.

Dinsdag: Nat, natter natst

De weergoden lieten ons in de steek. De dag begon met regen en eindigde met nog veel meer regen plus een lekkende droogpakinflator van Hilde.

De ochtendgymnastiek bestond uit reel-oefeningen in de achtertuin. Onze cave cats vermaakten zich prima door te proberen spoeltjes uit te rollen of cookies van de lijn af te slaan. Wij deden ons best met touchcontact en 'no viz-OOG' oefeningen waarbij de bomen weer onze grotomgeving nabootste, zo nu en dan afgeleid door de rare capriolen van de poezebeesten. Overigens zijn wetnotes ook heel handig om in de regen aantekeningen in te maken!

Daarna snel richting de Ressel. Gelukkig waren we niet de enige duikers vandaag, dus konden we het Engelse team de schuld geven van al dat stof bij de grotingang.

Na de bekende checks en drills was Hilde als eerste teamcaptain en mocht ze de reel leggen naar de mainline. Daarna rustig genietend de grot in en draaien toen de eerste duiker de afgesproken turnpressure bereikte. En daarna was het Chris zijn beurt….

Tijdens de tweede en de derde duik kwamen we steeds verder de grot in. Soms draaiden we op gas, soms omdat we een afgesproken punt of diepte bereikten of soms omdat Chris het lang genoeg vond duren en naar huis wilde… En elke terugweg was bijzonder. De combinatie van problemen maakte dat je scherp bleef op signalen, communicatie, welk materiaal nog werkend was, teampositie, eigenlijk alles wat we in de sessies ervoor geoefend en besproken hadden. Na afloop van elke duik was er altijd weer de nietsontziende debriefing waarin je zelf al tot de conclusie kwam dat je inderdaad sommige punten verbeterd had tijdens de duik maar er ook nog genoeg was om aan te werken.

Woensdag: Indrukwekkend

Na de bekende ochtendgymnastiek, deze keer met verloren buddies en lijnen, vertrokken we richting Gramat. Snel wat sets vullen en richting Cabouy. Op weg van het vulstation naar de grot kom je langs Rocamadour, een van de toeristentrekpleisters in Frankrijk. Veel tijd om van het uitzicht te genieten was er niet echt maar het is een schitterend gezicht als je die stad tegen de berg aangeplakt ziet.

Voor wie Cabouy niet kent: je begint in een soort eendenvijver vol kroos, wier en andere troep, maar na een afdaling tot 30 meter kom je in een van de indrukwekkendste grotten van de Lot (mijn mening hè, ik ken er maar een paar). Cabouy is groot! Als je goed zicht hebt kun je soms met je lamp beide muren zien maar vaak is het plafond te hoog om te zien. Het doet me altijd aan een grote kathedraal denken. Helaas is de grot behoorlijk diep dus onze bodemtijd was beperkt aangezien we bij Cave1 binnen de ndl-tijden duiken.

Hilde was als eerste teamcaptain, Jesca de laatste duiker. Het zicht was supergoed; 15-20 meter en de duik eindigde veel te snel naar mijn zin. Op de terugweg kwam weer het belang van goede communicatie om de hoek kijken. Oorproblemen, defecte lampen, blazende automaten maakten dat we een oplossing kozen voor een probleem dat er eigenlijk niet was. Maar met 30 meter diepte kunnen we natuurlijk ook de narcose de schuld geven. In ieder geval was de tweede duik wat rustiger. Het leek er bijna op alsof we gewend raakten aan alle failures. Tijd voor iets nieuws?

De laatste duik bestond uit open water oefeningen zonder masker, touchcontact, no viz-OOG duikers etc. Best lastig omdat de lijn tussen de 6 en 15 meter liep en zonder masker voelt dat toch net wat anders. Ik vrees dat het Engelse team weer wat stof gemaakt heeft op dat moment… ;-)

Op de terugweg via Andre om de sets te vullen zodat we voldoende gas hadden voor de laatste twee dagen en snel naar de Moulin voor theorie en late night diner.

Donderdag: Onze oefenplas

De Ressel begon inderdaad als onze thuishaven te voelen. Na twee dagen ken je het eerste stuk van de grot van buiten en wordt het zo'n beetje de 'Franse Beldert', maar dan net iets beter.

Het weer was de afgelopen dagen flink verbeterd en we zaten om 9:00 's ochtends in het zonnetje naar de theorie en briefing van Chris te luisteren. Er stonden vandaag vier duiken op het programma. Vooral de tweede duik was anders dan we gewend waren omdat die uit de lost-line drill bestond. Dat wil zeggen één duiker doet de drill en twee duikers wachten aan de lijn tot zij aan de beurt zijn. En dat wachten kan soms lang duren. Toen het mijn beurt was bracht Chris me naar een afgelegen stukje grot. Ik herkende het stuk en had vrij snel een geschikte plek voor mijn primary en secundary tie-off te pakken. Dus daarna rustig -bedenk wel dit is allemaal zonder licht dus op de tast- op zoek gegaan naar mijn 'verloren lijn'. Maar de lijn vond ik niet, wel de grotwand. Dat betekende dat ik precies de andere kant op moest om de mainline tegen te komen. Dus spoeltje ingerold tot mijn beginpunt en de andere kant opgezwommen. Tot ik weer een grotwand tegenkwam… Op dat moment besefte ik me hoe verwarrend het is om zonder licht te zwemmen. Ik wist dat ik vlakbij de lijn moest zijn maar vinden lukte niet. Dus maar weer een stukje terug en opnieuw geprobeerd. Deze keer wat nauwkeuriger de bodem gevolgd en vervolgens kwam ik de mainline tegen achter een groot rotsblok. Dat had ik me dus kunnen herinneren uit de vorige duiken….

De derde en vierde duik waren weer bekend terrein. De weg in was van ons en reken maar dat we genoten hebben! En de failures op de terugweg geven je steeds meer het comfortabele gevoel dat je als team alles kunt oplossen als je scherp blijft en goed functioneert.

Nog een laatste brok theorie met wat snacks als diner en zelfs vóór middernacht slapen. Wat een luxe dagje, het lijkt wel vakantie...

Vrijdag: De apotheose van een bijzondere week

Landenouse is ongeveer vijf minuten bij de Moulin vandaan dus we waren er vroeg. De spullen werden uit de auto gehaald en opgetuigd en daarna de auto's weggezet in het nabijgelegen dorpje zodat de eigenaar van het terrein naast de grot geen last heeft van de auto's. Het waterniveau begint een meter of zes onder de rand van de put, dus we hebben eerst alle sets in het water getakeld. Met uitzondering van Chris, die met materiaal en al het water in plonsde.

De ingang van de grot is een smalle scheur in de bodem van de put die al snel wijder wordt, waarna de grot met scherpe hoeken, grillige vormen en wisselende kleuren steeds blijft verrassen. De eerste duik was al supermooi. Het zicht was het beste van de hele week, zeker twintig meter. Toen we weer boven kwamen volgde de beste verrassing: we kregen te horen dat de tweede duik voor onszelf was. Dus geen gesimuleerde failures en gewoon als team een mooie duik maken.

En een bijzondere duik was het zeker! Jesca zweefde voor me in het niets. Er was werkelijk geen stofje te bekennen. De grot blijft je boeien omdat elke hoek weer een ander beeld geeft. En op dat moment realiseerde ik me ook hoe we als team gegroeid waren in een week tijd. Duidelijke, stabiele lichtbundels die je vertellen hoe het met je buddies is, goede communicatie waar dat nodig is, rekening houden met elkaar en een enorme verbetering qua skills waardoor het zicht ook op de terugweg goed was en aangaf dat we kunnen omgaan met een delicate grotomgeving. Het was onze laatste duik en een absolute topper. Duiken in optima forma!

Hierna nog een flink examen afgewerkt en de week nabesproken met Chris. We kunnen nog meer verbeteren en gaan dat zeker doen in de komende maanden. Jesca en Hilde om hun cursus helemaal af te ronden en ikzelf om me voor te bereiden op de vervolgcursus. Deze week heeft een solide basis gelegd voor de skills die je nodig hebt in een grotomgeving maar ook de kennis en liefde die erbij horen. We hebben leren dansen, nu nog ballerina's worden.

Met dank aan de onuitputtelijke commentaren (maar ook steun) van onze instructeur, de dagelijkse ondersteunende mails en smsjes uit Nederland en België, de support van thuis maar vooral die van mijn twee buddies Hilde en Jesca.

Namens The Cave Cats,

Anne-Marie van Ginneken