GUE Cave1 opleiding

Ward Quaghebeur, Robert Leenen en Eddy van Vliet zijn in augustus 2003 afgereisd naar de USA om daar een cursus grotduiken te volgen bij David Rhea , GUE's Cavetraining Director.

Dit is hun verslag van twee weken Florida.

Grotduiken in Florida

Vanuit Miami rijden we via Orlando richting High Springs. Onderweg maken we een stop in Fort Pierce om daar het Navy Seal Museum

te bezoeken. Daar heeft men een indrukwekkende verzameling duikapparatuur en (onderwater) voertuigen tentoongesteld. Vooral de scooters trekken onze aandacht, hoewel de voorkeur toch uitgaat naar onze eigen vertrouwde Gavins!

Ward, Robert & Eddy

Aangekomen in High Springs nemen we tijdelijk onze intrek in de Cadillac Inn. Gedurende de cursus zullen we bij David logeren, wel zo makkelijk. We hebben nog een weekend om uit te rusten van de reis en onze apparatuur te prepareren.

Op zondag rijden we nog even naar Ginnie Springs. Dat is een recreatiegebied waar enkele bronnen uit de grond komen en zich mengen met het water van de Santa Fe rivier. We wilden alvast een kijkje nemen op de plek waar we komende week les zullen krijgen en wat zwemmen in het kristalheldere water van de bronnen. 's Avonds worden we uitgenodigd om bij David thuis in Gainesville te komen eten, een erg gezellige kennismaking. Ook ontmoeten we daar Richard Johansson

, een Zweedse GUE instructeur die bij deze cursus zal assisteren.

Maandag

Vroeg opstaan en uitchecken, want om half acht moeten we met al onze spullen aantreden bij de hoofdingang van Ginnie Springs

. We hebben de avond tevoor al instructies gekregen van David om te zorgen voor polsbandjes (bewijs dat je toegang hebt betaald voor het park) en het papierwerk alvast in te vullen. Daarna komt David voorrijden in zijn Hummer. Na een korte introductie begint hij direct met de theorie. Aan bod komen allerlei procedures die vooral te maken hebben met de basisprincipes van het grotduiken en het oplossen van problemen. Bijna alles valt terug te voeren op één van de grondbeginselen van het DIR systeem; teamwork.

Na de theorieles moeten we onze apparatuur in elkaar zetten en wordt alles grondig gecontroleerd door David en zijn assistent Richard. Er hoeven slechts enkele aanpassingen gedaan te worden aan het harnas (iets strakker afstellen) en dan is alles goed om te gaan duiken. Enige minpuntje van het weer in Florida is dat het aantrekken van een droogpak bovenwater geen pretje is. Je zweet behoorlijk en de muggen zoemen genadeloos om je hoofd. We kunnen niet wachten om het verkoelende water in te springen.

Eénmaal in het water begint het feest... We moeten kranen dichtdraaien, out-of-gas situaties simuleren, werken met de reel, vinslagen oefenen en zonder masker zwemmen. Daarna alles tegelijk: zonder masker, op de tast langs lijnen zwemmen. David laat ons rustig nog een uur lang op en neer zwemmen terwijl hij ons goed observeert. Daarna maken we nog twee duiken in de cavern van Ginnie, waarbij er goed werd gelet op het plaatsen van de lijn en onderlinge communicatie. Alles wordt door Richard vastgelegd op video, zodat we het 's avonds terug kunnen zien en analyseren. In totaal liggen we op de eerste dag bijna zes uur in het water!

"Je denkt dat je het heen en weer zwemmen met oefeningen na enkele keren wel onder de knie hebt, maar dan heb je het mis. Juist door de vele herhalingen ontstaan er situaties waar we van leren. Zo zwom ik op een gegeven moment op de tast langs de lijn en dacht even om een steen heen te gaan. Eddy zwom voor me en Ward achter me. Wat kon er mis gaan? Terwijl ik langs de steen ging verloor ik het contact met hen en toen ik me omdraaide bleek Ward op slechts centimeters afstand van me vandaan om me heen gezwommen te zijn (dit werd me later verteld, want we zagen natuurlijk niets zonder masker). Ik was ondertussen gedesoriënteerd geraakt en zwom de verkeerde kant op. Ward kwam in contact met Eddy en samen gingen ze verder langs de lijn, denkend dat ik tussen hen in zat. Als dit een echte noodsituatie was geweest dan waren ze beide naar buiten gekomen en was ik in mijn eentje de grot ingezwommen in plaats van naar buiten. Zoals David al zei: "You're dead". Zoiets drukt je weer met je neus op de feiten..."

- Robert

Na de duiken en het omkleden rijden we door naar David's tweede huis in de buurt van High Springs. Zijn 'Riverhouse' is vlak naast een soort moeras gelegen, vol spinnen en alligators. Het wordt tijdens zijn opleidings vaak gebruikt voor het verblijf van de cursisten. Het huis is van alle gemakken voorzien, inclusief een schuur met volledige vulinstallatie en buffers. Tijdens het vullen van de flessen oefenen we weer lijnprocedures. Niet de eerste, maar ook zeker niet de laatste keer. Na het eten blijkt de airco kapot te zijn, erg vervelend. Handige Eddy probeert het probleem te verhelpen, maar slaagt daar niet in. Deze omgeving zonder airco is geen pretje en de temperatuur in huis begint al te stijgen. Er wordt besloten om die avond nog wel te blijven, maar de rest van de week weer in Gainesville door te brengen. Toen was het weer tijd voor theorieles en het terugzien van de video. Tegen middernacht vallen we in een diepe slaap, want deze dag was absoluut uitputtend.

Dinsdag

TRRRIIIING!!! De wekker gaat en we beseffen dat we nog maar op dag twee zijn van deze cursus en nu al een slaaptekort hebben opgelopen... Na een snel ontbijt met bagels en pindakaas stappen we in de auto's en rijden richting Peacock Springs

We kleden ons snel om en beginnen onze apparatuur checks. Voor iedere duik worden een aantal vastgestelde checks doorlopen om te controleren of alles aanwezig is en naar behoren werkt. Ook worden er duidelijke afspraken gemaakt over het duikplan.

Peacock heeft een grote cavern waar twee tunnels beginnen; de ondiepe Peanut tunnel en diepe Pothole, welke via een zeer smalle gleuf direct naar 21 meter diepte gaat en daar uitkomt in een grote ruimte. De eerste duik is in Pothole. Met z'n drieen achter elkaar gaan we "head first" de gleuf in. Vandaag moeten we een reeks technieken in de praktijk gaan brengen die we gisteren hebben geoefend in open water en de cavern.

Het is wennen om verticaal, ondersteboven, te hangen met in je ene hand je lamp en in de andere een reel en ondertussen in de gaten houden of je buddies nog strak achter je zitten. Direct beneden gekomen wordt de reel vastgezet op de goldline terwijl nummer twee van het team bijlicht met zijn lamp. Na een snel "OK" signaal zwemmen we de grote tunnel in terwijl David ergens om ons heen zwemt. Hij heeft zijn eigen lamp uitgeschakeld dus we zien hem nauwelijks. Tijdens de duik moeten we enkele oefeningen doen en David zorgt ervoor dat er steeds problemen zijn die we moeten oplossen. Ook moeten we verschillende oefeningen doen met de spool.

"Tussen de rotsen door, hooguit 70 centimeter hoog en dan verticaal naar beneden tot zo'n 20 meter. We gaan rechts, het diepe deel van Peacock in. Ik als leadman met de reel voorop, Robert en Ward vlak daarachter, op zoek naar de Mainline die daar beneden begint. We stuiten op het ontmoedigende bord met Magere Hein en zijn zeis en een meter of vijf verder begint de Mainline. Goed bijgeschenen door mijn teamgenoten, kan ik daar de reel aan vastmaken. Na controle vervolgen we onze weg langs de lijn de gigantische tunnel in. Op naar de sump, zo'n 500 feet verderop, wachtend op de problemen die de instructeur voor je in petto heeft. De drie HID lampen verlichten de hele gang en zelfs stukken van de zijgangen. Wat een plaatje... Dit is waar je het voor doet!"

- Eddy

Tijdens de lunch bespreken we wat er allemaal is gebeurd en David blijkt een heel erg goed geheugen te hebben en ook alle kleine foutjes gezien te hebben. Hij weet precies wanneer we iets wel of niet zagen gebeuren, wanneer we sneller hadden moeten reageren, etc. De tweede duik gaat hetzelfde, al maakt het het ons steeds weer moeilijker en is hij strenger als we fouten maken.

"Je merkt dat David deze grotten echt op zijn duimpje kent. Tijdens de duiken zie je hem nauwelijks en toch weet je dat hij alles in de gaten heeft. David weet precies op welk punt in de grot hij bepaalde geintjes uit kan halen en zo kan hij je taskloading opvoeren. Dit zal de cursus alleen maar ten goede komen. Dat is het voordeel van een instructeur die de grot goed kent en bij wijze van spreken in zijn achtertuin heeft liggen."

- Robert

Eind van de dag hebben we twee dubbelsets verbruikt en zijn we weer helemaal kapot. Tijd om ons snel om te kleden en naar de Dive Outpost te rijden voor de gasvullingen. Daarna door naar David's huis in Gainesville voor een stevige maaltijd en enkele uren theorieles.

Woensdag

Aangekomen bij Ginnie Springs zetten we onze apparatuur in elkaar en beginnen we met lijnprocedures op de kant. Er worden verschillende lijnen getrokken tussen de bomen en tafels en om de beurt moeten we geblinddoekt op de tast onze weg zoeken. Later moeten we met z'n drieëen tegelijk langs de lijn terwijl we niets zien of horen.

Daarna is het tijd voor de zwemtest, dus we halen onze Speedo brilletjes tevoorschijn. 400 meter in 12 minuten en daarna onderwaterzwemmen naar de overkant van de bron, zo'n 25 meter. Na afloop staat de lunch al te wachten.

Naarmate de week vordert is David strenger wat betreft het maken van fouten. Als je iets fout doet dan moet het de volgende keer gewoon goed gaan. En die volgende keer komt zeker, daar zorgt David wel voor... De stijl van lesgeven van David is strak, hij eist discipline en perfectie. Niet voor niets zegt zijn vrouw Tina dat hij eigenlijk drillsergeant in het leger had moeten worden.

We maken twee duiken in Devil's Ear, een gat in de bodem van de naast Ginnie Springs gelegen rivier. Om bij het gat te komen moeten we over een plastic waterscheiding zwemmen en belanden dan in de bruine rivier. We volgen David die weet waar het gat zich bevindt. Eén voor één duiken we het gat in, terwijl we de stroming tegen ons voelen werken. Ook Devil's Ear is een bron waar grondwater naar boven komt en vanwege de regenval van de laatste tijd is de stroming erg sterk. Na de tie-off zwemmen we de grot binnen, welke groter is dan verwacht. We zwemmen langs het plafond, terwijl er meters onder ons een bodem vol grind en keien ligt. Na een aantal oefeningen geeft één van ons het "thumbs-up" signaal en nadat de anderen dit hebben herhaald keren we om richting uitgang.

"Devil's is een grot met een hoge outflow, zeker nu het net zoveel heeft geregend. David legt ons uit dat we ons hier langs de wand naar beneden moeten trekken, de zogenaamde 'pull and glide techniek'. Het is hier meer pull dan glide, want de outflow is zo hoog dat het de eerste keer heftig werken is. Tevens waarschuwt hij dat de wand net schuurpapier is en dat we moeten oppassen om de huid van je vingers niet open te halen. Braaf knik ik "ja", om vervolgens met ontvelde vingers boven te komen... :-) En ik dacht nog wel dat ik voorzichtig was… Aan het eind van duik twee begint die hoge outflow wel gaaf te worden!"

- Ward

Duik nummer drie wordt gebruikt voor het oefenen van rescue oefeningen en het zwemmen zonder automaat en masker.

Donderdag

Vandaag staat Peacock Springs weer op het menu. We zullen eerst duiken in Pothole en daarna Peanut.

Na al zijn spullen in elkaar te hebben gezet geeft Eddy aan dat hij zich niet 100% ok voelt en dus niet gaat duiken. Een erg grote teleurstelling, want hij is bang dat hij de cursus niet kan afronden voor we terug moeten naar Nederland. Ward en Robert zullen met Richard als derde teamlid gaan duiken terwijl Eddy op de kant blijft staan en foto's maakt. Later blijkt hij een flinke koorts te hebben.

"Eindelijk in Florida, het Walhalla voor grotduikers, het grootste deel van de cave opleiding succesvol doorstaan en dan moeten zeggen dat je te ziek bent om te duiken. Na maanden voorbereiding, training en leren was de teleurstelling dan ook zeer groot. Ik zou het team en mezelf in gevaar brengen als ik toch mee ging, maar niet meegaan betekende naar huis zonder brevet. David probeerde me gerust te stellen door te zeggen dat ik de juiste beslissing had genomen, maar ik was daar nog niet zo zeker van..."

- Eddy

De laatste cursusduik zien we dan ook met gemengde gevoelens tegemoet; aan de ene kant kijken we er naar uit omdat we moeten laten zien waar we in staat toe zijn, maar aan de andere kant weten we dat David het ons nog moeilijker gaat maken dan bij de eerdere duiken. Details over de duik kunnen we niet geven, dat moet men zelf maar achter komen tijdens het volgen van een Cave1 opleiding. Eén ding is wel duidelijk: er zitten redelijk veel "leermomenten" in. ;-)

"Na de finale duik hangen we samen ons stopje te doen in de pool en ontwijken elkaars blik. ...David kan ook onderwater goed schreeuwen... Of we het gehaald hebben? Hmmm… ...we gaan het zien."
	- Ward

Vrijdag

Omdat we deze week al zoveel duiken hebben gemaakt wordt vrijdag alleen maar gebruikt voor theorie en daarna het examen. In het kantoor van David krijgen we een slideshow te zien en wordt alles nog eens doorgesproken. 's Middags maken we alledrie het examen, waarvoor je meer dan 90% dient te scoren. We zitten alledrie ruim boven de 90% en Ward en ik krijgen dan ook te horen dat we een brevet rijker zijn. Eddy zal in de komende week nog de laatste duiken moeten inhalen met een andere GUE instructeur.

Al met al zijn we deze week bijna 70 uur bezig geweest met duiken, flessen vullen en theorie. Twaalf duiken in vier dagen en nog extra veel theorie op dag vijf. Je kunt dus gerust zeggen dat we intensief bezig zijn geweest en dan is het een goed gevoel om te horen dat je je brevet zult ontvangen. Nu Eddy nog.

Na de cursus

De zaterdag na de cursus gaan we eerst lang slapen om bij te komen van een weekje slaaptekort en daarna gaan we naar een grote shoppingmall en bioscoop in Gainesville. We maken ook plannen voor welke locaties we willen bezoeken in de komende dagen. Het aantal duikbare grotten is door de hevige regenval van de laatste weken echter drastisch afgenomen, dus we moeten ons slechts beperken tot Ginnie Springs of Peacock. Ward en Robert duiken terwijl Eddy al snorkelend foto's maakt in de pool.

Dinsdag

Nu was het weer de beurt aan Eddy, want die moest de laatste twee duiken van de cursus maken. Dave Sweetin was door David Rhea ingeseind over de situatie en zou deze extra lesdag verzorgen. De dag begon met het doornemen van lijnprocedures en het duikplan. Daarna het water in voor twee duiken.

Het plan was om de eerste duik gewoon als team van drie uit te voeren, terwijl Dave het ons, en Eddy in het bijzonder, lastig zou maken. Het werd uiteindelijk een duik die bijna gelijk was aan wat Ward en ik kregen voorgeschoteld op de laatste dag.

Na de tweede duik zijn Ward en Robert hun spullen al gaan inpakken, terwijl Eddy nog samen met Dave door de grot zwom om een aantal oefeningen te doen. Als ze weer bovenkomen is ook Eddy een brevet rijker en daarom zal hij de rest van de dag nog met een glimlach op zijn gezicht rondlopen.

"Dat Robert en Ward meedoken met mijn laatste cursusduiken was een hele geruststelling. Ik weet dat ik op hun kan vertrouwen en dat is toch een prettig idee als je als oefening aan de lange slang in het stikke donker via een lijn de uitgang van de grot moet zien te vinden.
Wat een opluchting, de laatste cursusduik zit er op en ik heb geen screw-up's gemaakt. Nog wat laatste aanwijzingen en advies van Dave en het verlossende woord kwam eruit; Geslaagd! Mijn dag kon niet meer stuk!"

- Eddy

Na afscheid genomen te hebben van Dave rijden we naar een vulstation net buiten het park en vullen daar alle flessen voor morgen.

Woensdag

We maken een aantal duiken in de Peanut Tunnel van Peacock en Eddy neemt zijn camera mee. Eindelijk met drie man in de tunnel, zonder instructeur die het ons moeilijk maakt! Omdat alles op z'n gemakje gaat zwemmen we honderden meters de grot in. We blijven hangen op mooie locaties en poseren af en toe voor een foto. Aan het eind van de laatste duik blijven we nog even in de cavern rondhangen om om de beurt wat extra foto's te schieten.

Terug bij de Cadillac Inn moet alle apparatuur worden uitgehangen en ingepakt voor de trip van morgen. 's Avonds gaan we eten bij een restaurant om de hoek. Junkfood zijn we al lang zat, dus we bestellen een paar salades die groot genoeg zijn om een kudde schapen te voeden. ;-)

Een paar dagen uitrusten

Op donderdag vertrekken we richting het zuiden, met onderweg een snel bezoek aan het Kennedy Space Center

. Terug in Miami relaxen we enkele dagen aan het zwembad en bezoeken we de Everglades. Bij Brownies

in Fort Lauderdale worden er nog even snel wat duikspullen aangeschaft. Het was wel even proppen om alle spullen in onze koffers en pelicases te krijgen; we mochten per persoon 64kg inchecken, maar dat was al net op het randje. Toen het vliegtuig in en na twee weken weer terug naar de realiteit...

Ward, Eddy & Robert

Als je meer informatie wil over de Global Underwater Explorers, ga dan naar www.gue.com .

Ga je een keer grotduiken in Florida, download dan de onderstaande kaarten:

Terug naar Evenementen

Print deze
pagina