Duiken in Zeeland Net als vorig jaar boekte een groep leden van DIR-NL en DIR-BE een live-a-board in Zeeland. Tijdens dit weekend werd op een erg comfortabele manier gedoken in het Zeeuwse water. Nicolette Folkers schreef het volgende verslag van dit weekend:

Een weekendje Grevelingen op de Panda

Vrijdag 24 oktober 2008

Na een week hard werken haasten Anton en ik ons op vrijdagavond uit Utrecht, op weg naar een weekendje duiken in de Grevelingen. Onderweg stoppen we nog om Cor op te halen, die ons even het indrukwekkende geluid van zijn klassieke motor laat horen. De benzinedampen die de motor uitspuugt zijn minstens zo indrukwekkend…

Als we aan komen rijden in de haven van Scharendijke zien we de Panda al liggen. Een groot schip, dat voorzien is van prima duikfaciliteiten, 20 slaapplaatsen en een ruime bar/eetgelegenheid. Een deur die niet zou misstaan in een atoomkelder garandeert de nachtrust van mensen die al willen slapen terwijl anderen nog een feestje willen bouwen. Snel brengen we onze spullen aan boord en halen we nog een hamburger en friet als welverdiende avondmaaltijd.

We varen de haven uit en voor mijn gevoel wordt het anker bijna meteen weer overboord gegooid. Dat blijkt ook te kloppen, want het is al tijd voor de eerste duik, bij het Koepeltje. Aangezien ik dit weekend voor het eerst met een dubbelset ga duiken en ik dat liever in het daglicht doe, sla ik de nachtduik over. Het is vanaf de boot een mooi gezicht om onder water de lampen van de duikers in het donker te zien. Al snel blijkt dat je niet eens het water in hoeft om van het onderwaterleven in de Grevelingen te genieten. In het water naast de boot zwemmen scholen harders en we zien diverse zeenaalden. Na een uurtje komen de eerste duikers terug, laaiend enthousiast over het zicht. Harders en zeenaalden hebben de meesten echter niet gezien…

Om de volgende ochtend meteen het water in te kunnen springen bouwen we onze sets vast op. Het is voor mij de eerste keer dat ik een dubbelset opbouw, leuk! Ik ben erg benieuwd hoe zo’n dubbelset nou op je rug ligt en vraag me al een tijd af hoe zwaar dat nu eigenlijk is. …Zou ik überhaupt nog wel overeind kunnen komen met die twee flessen op mijn rug? Mijn enkele fles was immers ook best al zwaar… Omdat ik nu toch echt wil weten waar ik aan toe ben, hang ik de dubbelset eventjes op mijn rug. Ik zit met de set op mijn rug op de verhoging waar de flessen op liggen en maak mezelf klaar om op te staan. En wat blijkt? Dat valt mee! Ik kan gewoon overeind komen en er zelfs prima mee lopen. Weg is die mythe van sterke mannen die stoer rond lopen met dubbelsets! Fijntjes wijzen de aanwezigen me erop dat ik slechts drie stappen heb gezet, dat ik de set maar heel even om heb en dat het echt wel wat zwaarder wordt als je een stuk moet lopen. Dat geloof ik graag, maar mij maakt het niets uit, want ik ga morgen met die set duiken!

Zaterdag 25 oktober 2008

’s Ochtends als we wakker worden ligt de Panda nog steeds bij het Koepeltje. Wat is het ochtendlicht toch mooi boven het water, de hectiek van de werkweek lijkt opeens erg ver weg. Het is schitterend weer en na een goed ontbijt maakt iedereen zich in het zonnetje klaar voor de 2e duik van het weekend.

Ik ben erg benieuwd hoe het zal zijn om met een dubbelset in het water te liggen, dus hang ik de set snel om. Als ik naar de kant van de boot loop, voel ik mezelf met de dubbelset, een verzwaarde backplate en een loodgordel om wel erg ‘zwaar’. Het lijkt tegennatuurlijk om met al dit extra gewicht het water in te springen. Voor iedereen om me heen is het echter de gewoonste zaak van de wereld, dus ik check meerdere keren of mijn wing echt goed vol zit en stap overboord. En natuurlijk kom ik gewoon weer boven drijven… zoals het hoort! Na het doorlopen van de checks zwemmen we bovenwater richting het Koepeltje. Tijdens het achteruit zwemmen valt me op dat de dubbelset veel stabieler ligt dan de enkele fles. Dat belooft veel goeds voor onderwater!

Nu gaat het eindelijk echt gebeuren, ik ga duiken met een dubbelset… Ik laat de lucht uit mijn wing lopen en het zicht op de Panda wordt ingeruild voor het zicht op de bodem van de Grevelingen. En wat een zicht! We kunnen meters ver kijken, zo helder heb ik de Grevelingen nog niet eerder gezien. Gaaf. Ik zwem een stukje en de dubbelset bevalt goed. Het is een stuk stabieler dan de enkele fles en verder voel ik eigenlijk weinig verschil.

Al snel blijkt dat ik (toch) te weinig lood bij me heb. Ik merk dat ik moeite heb om niet door te schieten als ik boven de 4 meter kom. De volgende duik neem ik extra lood mee, dat staat vast. Anton geeft een grote steen aan, die ik in mijn pocket stop. Dat scheelt en we zetten de duik voort. Ik speel een beetje met het bijblazen en dumpen van gas en ontdek dat het gas aan één kant van je wing kan gaan zitten. Anton geeft aan dat je dan wat moet kantelen om het gas te kunnen dumpen. Voor alle ervaren dubbelsetduikers gesneden koek, maar voor mij is het nieuw! Ik had verhalen gehoord dat je het gevoel kan hebben dat je naar voren kantelt als je voor het eerst met een dubbelset duikt, maar daar heb ik gelukkig geen last van.

Na een mooie duik met veel kreeften en goed zicht zwemmen we, dit keer onderwater, terug naar de Panda. Als we boven komen liggen we pal naast het schip, dat indrukwekkend hoog boven ons uittorent. Mijn eerste ‘dubbelsetduik’ is een feit, nu alleen nog met die set op mijn rug het water uit komen… Vanuit het water gezien lijkt de trap best hoog, maar ook dit valt mee!

Terwijl we een goede lunch en veel warme koffie en thee nuttigen varen we door naar de volgende duikstek, Preekhil. Het voordeel van de Panda is dat je nu zonder veel moeite bij deze duikstek kan komen, terwijl je normaliter ver moet lopen met al je spullen. Dit keer ga ik duiken met Anton en Cor, die -uiteraard- zijn camera meeneemt om de onderwaterwereld te fotograferen. Cor geeft ons nog wat tips waar we als ‘model’ op moeten letten en we verdwijnen onderwater. Het zicht is nog steeds erg goed en we maken een leuke duik langs de kant. We zien erg veel kreeften en mosselen en komen langs een mooi begroeide fuik. We komen meerdere DIR-duikers tegen en ik vind het een fantastisch gezicht om enkele van hen met hun scooters te zien ‘vliegen’.

Tijdens de duik horen we een tinkelend geluid, het blijkt veroorzaakt te worden door de ketting van een boei die meedeint op de golven. De ketting is schitterend begroeid met mosselen en Cor gaat helemaal uit zijn dak met zijn camera. Een mooi einde van een leuke duik.
Terug aan boord wacht ons een uitgebreide barbecue. Het mooie weer van vanochtend is intussen omgeslagen in guur herfstweer en enkele mannen offeren zich op om buiten in de kou het vlees te braden. Na de barbecue wordt er nog goed geborreld en de slechte grappen over "backup Belgen" (Limburgers) en de relatie tussen de cupmaat van vrouwen en een economische recessie vliegen over tafel.
Diegenen die zich nog niet aan het bier gelaafd hebben kunnen na het eten nog een duik maken bij het Gemaal (Dreischor). Een grote groep mensen vindt het buiten echter te donker en koud en binnen te gezellig om nog een duik te maken. Een verkeerde keuze volgens de duikers die wel het water in gegaan zijn. Het zicht was fenomenaal en sommigen maakten zelfs de vergelijking met Egypte…

Zondag 26 oktober 2008

De volgende ochtend krijgen de niet-duikers van zaterdagavond nog een herkansing bij het Gemaal (de Molens). Het zicht is inderdaad erg goed. Tot slot varen we naar de laatste duikstek van dit weekend, ‘de Muur’ bij Scharendijke om vervolgens terug te komen bij de haven. Het weer is nu definitief omgeslagen en in de stromende regen verlaten we de Panda. Het was een erg leuk, leerzaam en gezellig weekend!

Nicolette Folkers